1 Νοέμβρη 1978, Μιλάνο: Οι Ένοπλοι Προλετάριοι διεκδίκησαν τη δολοφονία του Τζιαμπιέρο Γκράντι (Giampiero Grandi), καταστηματάρχη, που ανήκε στην οργάνωση που ελέγχει το εμπόριο ηρωίνης και την εκμετάλλευση των εκδιδόμενων γυναικών. Βόμβα στο Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής του Πανκράτσι και σ’ ένα μπαρ της Ντέγκλι Απιούλι.
6 Νοέμβρη 1978, Μιλάνο: Βόμβα σ’ ένα μπαρ της Άρσια, κέντρο διακίνησης ηρωίνης σ’ αυτή την περιοχή.
27 Νοέμβρη 1978, Ρώμη: Οι Κομμουνιστές Αντάρτες (Guerriglia comnunista) έστησαν ενέδρα σε δύο πρεζέμπορους˙ ένας σκοτώθηκε κι ο άλλος τραυματίστηκε.
Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ την εκτέλεση του πρεζέμπορου και μαφιόζου Γκράντι Τζιαμπιέρο και της εκρήξεις στο Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής του Πανκράτσι, το άντρο των σπρωχτών της Ντέγκλι Απιούλι στις 1-11-78, και στο μπαρ της Άρσια, κέντρου διακίνησης ηρωίνης στην περιοχή Κουάρτο Οτζιάρο, στις 6-11-78.
Οι Κομμουνιστές δεν είναι γενικά ενάντια στους «τοξικοεξαρτημένους» όπως η αστική τάξη και οι δυνάμεις της καταπίεσης: είναι ενάντια σ’ αυτούς που κερδοσκοπούν από τη σάρκα τους. Το ξέρουμε πως η ηρωίνη είναι μια απάντηση, αν και είναι απατηλή και αηδιαστική, σε μια αληθινή ανάγκη για αλλαγή της ποιότητας ζωής. Η ηρωίνη είναι το πιο θαυμάσιο από τα ψευδή καταναλωτικά προϊόντα που έχει επινοήσει το κεφάλαιο που περιπλέκει την πραγματικότητα των προλεταριακών αναγκών. Να αγωνίζεσαι ενάντια στα βαποράκια είναι για κάθε τοξικοεξαρτημένο να αγωνίζεσαι ενάντια σ’ όλους αυτούς που φαίνεται να του δίνουν τη μοναδική δυνατότητα για ζωή και επιβίωση.
Δεν θα ήταν μια διαμορφωμένη συνήθεια εάν η καθημερινή ζωή δεν ήταν σκατά. Κράτος και Θεός, Εργασία και Οικογένεια, είναι παρεκλίνουσες ιδεολογίες που χρησιμεύουν για να διατηρούν και να κρύβουν μια αφύσικη, άθλια, εγκληματική κοινωνική τάξη η οποία απορρίπτει σε όλες τις σχέσεις της τη νομιμοποίηση των φυσικών αναγκών του ανθρώπου, και διαταράσσει τη σχέση του με την πραγματικότητα. Καταστροφή της φύσης (το Σεβέζο είναι ένα μικρό παράδειγμα της καπιταλιστικής εγκληματικότητας), καταστροφή του ανθρώπου ως φυσική υπόσταση.
Με τη διακίνηση της ηρωίνης και των ψυχοτρόπων ναρκωτικών αυτοί σχεδιάζουν την καταστροφή ολόκληρων γενεών. Ότι δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί το κεφάλαιο, το καταστρέφει. Το καταστρέφει ως το μόνο τρόπο για να αποτιμήσει την επιθυμία για ζωή, για να είναι καλά, για την έκφραση δημιουργικότητας της οποίας φορείς είναι οι νεαροί προλετάριοι, στα πλαίσια του κέρδους.
Αντί για τις αναγκαστικές αυτοκτονίες Χιλιανού τύπου, το κεφάλαιο προωθεί την εθελοντική αυτοκτονία στην αγορά για κοινή χρήση.
Η ηρωίνη από μόνη της είναι ένα ψευδές πρόβλημα: είναι ένα καταναλωτικό προϊόν που επινοήθηκε για να πνίξει την αληθινή ανάγκη για αλλαγή της ποιότητας ζωής, το αληθινό πρόβλημα είναι η ύπαρξη της καπιταλιστικής κοινωνικής οργάνωσης, γιατί τείνει προς τη θανάτωση και την καταστροφή κάθε τι ανθρώπινου. Ο τοξικομανής γίνεται γνωστός και «μετράει» για την ποσότητα ηρωίνης που καταναλώνει, για τον μέσο αριθμό των κλοπών που διαπράττει, και όχι γιατί είναι ένας άνθρωπος, σαν άλλους, που προσπαθεί να επιβεβαιώσει το δικό του δικαίωμα στην ύπαρξη. Το να μιλάς για την ανωφέλεια της ηρωίνης είναι άχρηστο αν κάποιος δεν ξεκινά να οργανώσει την προλεταριακή δύναμη για την καταστροφή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων την ίδια στιγμή. Η προλεταριακή επανάσταση, το ξεπέρασμα της υπάρχουσας κοινωνικής τάξης, δεν είναι ένα σχέδιο που ορίζεται κατά τρόπο αφηρημένο, αλλά ξεκινά στην πράξη με την καταστροφή της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Όλοι αυτοί που υποστηρίζουν την απελευθέρωση της αγοράς ηρωίνης χωρίς να θέτουν το πρόβλημα του πως θα αλλάξει η πραγματικότητα της προλεταριακής ζωής στην καπιταλιστική μητρόπολη, είναι ηλίθιοι οπορτουνιστές.
Η ένοπλη δύναμη του προλεταριάτου πρέπει να αποσκοπεί στο να επιβληθεί ως ένα συγκεκριμένο στοιχείο ικανό να αυτο-προσδιορήσει την κοινωνική πραγματικότητα μες στην πολυπλοκότητά της.
Κατασκευή προλεταριακής ενότητας μέσα απ’ τον αγώνα, δημιουργία και ανάπτυξη της πολιτικής νομιμοποίησης των επαναστατών ανάμεσα στο προλεταριάτο, αποτελούν το πεδίο για το χτίσιμο της πραγματικής δύναμης του ένοπλου προλεταριάτου.
Η ένοπλη δύναμη του προλεταριάτου στην πάλη είναι το μοναδικό πρακτικό όργανο για την απελευθέρωση από την καπιταλιστική κυριαρχία.
Το σπρώξιμο ηρωίνης, η εκμετάλλευση της πορνείας, το αλισβερίσι των μικρό-κλοπών, είναι ενέργειες οι οποίες ανταποκρίνονται μόνο στο νόμο της καπιταλιστικής συσσώρευσης. Οι κομμουνιστές δεν είναι ενάντια στις παράνομες δραστηριότητες που χτυπούν την αστική τάξη: είναι ενάντια σε όλες αυτές τις άθλιες δραστηριότητες εκμετάλλευσης του προλεταριάτου. Είναι σωστή η ληστεία τράπεζας, η απαγωγή αστών, αλλά αρκετά καιροσκοπικό! Οποιοσδήποτε πλουτίζει από τα χτυπήματα άλλων προλετάριων θα θεωρηθεί άθλιος προδότης!
Αχρείος είναι ο σπρώχτης που κερδίζει από τους θανάτους των άλλων. Αχρείος είναι ο σωματέμπορος που χρησιμοποιεί τα γυναικεία σώματα ως ένα όργανο για το δικό του κέρδος. Αχρείος είναι ο κλεπταποδόχος που εκμεταλλεύεται τον ιδρώτα της εργασίας νεαρών προλετάριων όταν αυτοί αναγκάζονται να κλέψουν ένα στερεοφωνικό ή ανταλλακτικά λάστιχα. Όλοι αυτοί, κυρίως σε ένα υψηλό επίπεδο, είναι φίλοι της αστυνομίας και των καραμπινιέρων και εχθροί του προλεταριάτου. Αγοράζουν την ελευθερία να συνεχίζουν τις άθλιες δραστηριότητές τους σε αντάλλαγμα για το «δόσιμο» και τη φυλάκιση άλλων προλετάριων. Οι καραμπινιέροι τους χρησιμοποιούν ως πληροφοριοδότες και αυτοί χρησιμοποιούν τους καραμπινιέρους για να ξεφορτωθούν αυτούς που είναι στο δρόμο τους. Έτσι, οι επιχειρήσεις της δίωξης ναρκωτικών (στμ των μπάτσων) ενάντια στους πρεζέμπορους δεν είναι στην τελική τίποτα άλλο παρά επιχειρήσεις ελέγχου της αγοράς προς όφελος εκείνων που πραγματικά συγκεντρώνουν το εμπόριο ηρωίνης.
Όποιος σπάει την προλεταριακή ενότητα, εκμεταλλεύεται και κλέβει το ίδιο το προλεταριάτο, πρέπει να θεωρείται άθλιος εχθρός και προδότης: καμιά αλληλεγγύη σε αυτούς που διασπούν την ανατρεπτική δουλειά μεταξύ όλων των προλετάριων, για την καταστροφή της καπιταλιστικής κοινωνίας. Διώξτε τους εχθρούς του προλεταριάτου, τους πράκτορες και τους ρουφιάνους, είτε είναι πρεζέμποροι είτε αφεντικά των συνδικάτων, για να οικοδομηθεί η ενότητα του μαχόμενου προλεταριάτου.
Η ηρωίνη είναι ένα εργαλείο κοινωνικοί ελέγχου που ταιριάζει στην εξουσία. Παράλληλα οι πρεζέμποροι, και οι δυνάμεις καταπίεσης, που υπάρχουν συντηρούν μια άλλη ιεραρχία ελέγχου πάνω στο προλεταριάτο: την φαρμακο-ψυχιατρική. Η αποκέντρωση της υγείας, το άνοιγμα κέντρων για την υγιεινή και την ψυχική υγεία σε κάθε περιοχή, είναι τα νέα όργανα τα οποία το κεφάλαιο χρησιμοποιεί για να κρατά τις αντιφάσεις της καπιταλιστικής μητρόπολης υπό έλεγχο, για να καθιστά ηλίθιες και ναρκωμένες τις δυνάμεις της προλεταριακής επανάστασης. Όποιος πηγαίνει πέρα από τους κανόνες του Κράτους, της Εργασίας, της Οικογένειας, είναι «τρελός», μπορεί να χαρακτηριστεί αποκλίνων απ’ τα γεννοφάσκια του. Ως εκ τούτου, το κεφάλαιο προσδιορίζει το γκέτο του˙ θα του δώσει περισσότερη τσάμπα ηρωίνη, θα τον γεμίσει με ψυχοτρόπα ναρκωτικά από την αρχή, έτσι ώστε αυτός να μην διαταράσσει την ομαλή λειτουργία της κοινωνικής τάξης.
Γιατροί και ψυχίατροι που παρέχουν τέτοια σκουπίδια, ειδικά σε νέους και νέες, είναι τρελοί εγκληματίες, που σημειώνουν τον ανταγωνισμό και την προλεταριακή ανταρσία ως «κοινωνική απόκλιση». Νευρωτικά και ψυχοπαθή υποκείμενα μόνο και μόνο γιατί δεν μπορούν να συντηρούν την αηδία της καπιταλιστικής κοινωνίας. Τι κάνει ένας ψυχίατρος ο οποίος είχε τη δυνατότητα να σπουδάσει χωρίς να κουνήσει το δαχτυλάκι του ώστε να αποφασίσει πως γνωρίζει την προλεταριακή ζωή των γκέτο;
Αυτό για το οποίο παλεύουμε είναι το θεμελιώδες δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του προλεταριάτου. Πρέπει να είναι το ίδιο το προλεταριάτο που θα αποφασίσει πως, που και γιατί θέλει να ζήσει. Οι ψυχίατροι, οι εγκληματολόγοι, οι παπάδες, τα αφεντικά των συνδικάτων, στις θέσεις τους ως κοινωνικοί ρυθμιστές του προλεταριάτου είναι εχθροί κι έτσι θα πρέπει να παταχθούν.
Επιτεθείτε στις δυνάμεις καταστολής, τους καραμπινιέρους και την αστυνομία. Διώξτε και επιτεθείτε στους φίλους τους, τους ρουφιάνους, χαφιέδες, τους πράκτορες, απ’ τα εργοστάσια και τις προλεταριακές γειτονιές. Επιτεθείτε στην ιεραρχία του ψυχοφαρμακευτικού ελέγχου.
Σπάστε την εσωτερική ιεραρχία ελέγχου εντός του προλεταριάτου, τα βαποράκια και τους εμπόρους.
Χτίστε τη δύναμη του ένοπλου προλεταριάτου.
Πηγή: http://libcom.org/history/armed-struggle-italy-1976-1978
