Camillo Berneri Δημοσιεύτηκε στην «Guerra di Classe» (Ταξικός Πόλεμος), 17 Οκτωβρίου 1936 [1] Ο Λένιν το 1921 όρισε το σοβιετικό ρωσικό κράτος ως «ένα εργατικό κράτος με γραφειοκρατική παραμόρφωση σε μια χώρα με αγροτική πλειοψηφία». Αυτός ο ορισμός πρέπει σήμερα να τροποποιηθεί ως εξής: το Σοβιετικό Κράτος είναι ένα γραφειοκρατικό Κράτος στο οποίο μια γραφειοκρατική αστική τάξη και μια μικροαστική εργατική τάξη βρίσκονται σε διαδικασία σχηματισμού, ενώ η αγροτική αστική τάξη εξακολουθεί να επιβιώνει. Ο Boris Souvarine στο βιβλίο του για τον Στάλιν (Παρίσι, 1935) δίνει αυτή την απεικόνιση της κοινωνικής πτυχής της ΕΣΣΔ: «Η λεγόμενη σοβιετική κοινωνία στηρίζεται στη […]
Ελληνικά
99 posts
της Λουθία Σάντσεθ Σαορνίλ Με μια βαθιά χαρακιά μέσα μας ερχόμαστε αντιμέτωπες με την απώλεια του Ισπανικού πολέμου. Μόνο όσοι έζησαν μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα το χτίσιμο αυτού του θαυμάσιου κόσμου που γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου, καταλαβαίνουν όλα όσα χάθηκαν με αυτή την ήττα. Πόσες φορές πιστέψαμε ότι προχωρούσαμε αργά, ότι μας καθυστερούσαν λάθη λόγω ξεροκεφαλιάς, ότι πηγαίναμε προς τα πίσω… Και τι τρομερή ώθηση προς τα εμπρός είχαμε σε κάθε περίπτωση! Είναι αλήθεια ότι υπήρξαν λάθη και δισταγμοί, είναι αλήθεια ότι η αρχική ορμή δεν ολοκληρώθηκε, αλλά τι μεγάλη πόρτα ανοίχτηκε προς την ελευθερία του […]
Του Georgi Khadzhiev και μετάφραση του Will Firth Μακεδονία και Θράκη, 1903. Η οθωμανική τουρκική αυτοκρατορία βρισκόταν σε παρακμή. Για αιώνες οι αρχές εξουσίαζαν με αυταρχικότητα, φορολογώντας και επιβάλλοντας κυρώσεις, αλλά ταυτόχρονα επιτρέποντας, στις περισσότερες περιπτώσεις, στους υποτελείς να μιλούν την δική τους γλώσσα και να ασκούν την δική τους θρησκεία. Τώρα, ωστόσο, ήταν περίοδος κρίσης. Τα σύνορα της Αυτοκρατορίας έχαναν έδαφος και η Οθωμανική κυριαρχία γινόταν ολοένα και πιο σκληρή και αυταρχική. Το φάντασμα των απελευθερωτικών αγώνων στοίχειωνε τις οθωμανικές κτήσεις που συρρικνώνονταν στα νότια Βαλκάνια. Κάθε εξέγερση που καταπνίγονταν βίαια ακολουθούνταν από μια νέα όπως συνέβαινε για ολόκληρες […]
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΚΣΤΑΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ Ας έχουμε λοιπόν εμπιστοσύνη στο αιώνιο Πνεύμα που δεν καταστρέφει και δεν εκμηδενίζει παρά μόνο γιατί αυτό είναι η ανεξάντλητη πηγή, που αιώνια δημιουργεί κάθε ζωή. Η ηδονή της καταστροφής είναι ταυτόχρονα μια δημιουργική ηδονή! –Μ. Μπακούνιν, Η Αντίδραση στη Γερμανία, 1842 Η αφίσα αυτή συνδυάζει εικόνα και κείμενο από τους προγόνους μας, αποκρυσταλλώνοντας το πως οι προηγούμενες γενιές αναρχικών αντιλαμβάνονταν τη σχέση μεταξύ της αντίστασης και της δόμησης εναλλακτικών στο υπάρχον· μεταξύ καταστροφής και δημιουργίας. Παρακάτω ιχνηλατούμε την ιστορία κάθε στοιχείου της αφίσας.
του Πιοτρ Κροπότκιν1 I. ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ Το 1883, όταν Αγγλία, Γερμανία, Αυστρία και Ρουμανία, εκμεταλλευόμενες την απομόνωση της Γαλλίας, συνασπίστηκαν ενάντια στη Ρωσία, κι ένας τρομερός Ευρωπαϊκός πόλεμος ήταν έτοιμος να ξεσπάσει, επισημάναμε στη Révolté ποια ήταν τα πραγματικά κίνητρα για τον ανταγωνισμό μεταξύ των Κρατών και των πολέμων που προκύπτουν από αυτά. Η αιτία των σύγχρονων πολέμων είναι πάντοτε ο ανταγωνισμός για τις αγορές και το δικαίωμα της εκμετάλλευσης βιομηχανικά καθυστερημένων εθνών. Στην Ευρώπη δεν πολεμούμε πια για την τιμή των βασιλιάδων. Τοποθετούνται στρατοί ο ένας ενάντια στον άλλο για την τιμή των βασιλιάδων. Οι παντοδύναμοι των Rothschild, των […]
του Πωλ Λαφάργκ Ο καπιταλιστικός Πολιτισμός προίκισε τον μισθωτό εργάτη με τη μεταφυσική έννοια των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά το έκανε μόνο για να τον προσηλώσει πιο στενά και αποφασιστικά στο οικονομικό του καθήκον.
Του Trivo Indic (1) Προέλευση Οι αναρχικές ιδέες ήρθαν στο προσκήνιο στο Γιουγκοσλαβικό έδαφος κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, μέσω Γιουγκοσλάβων που είχαν δουλέψει ή σπουδάσει στις ευρωπαϊκές χώρες, όπου το εργατικό κίνημα ήταν δυνατό. Ενώ μελετούσε νομική και οικονομικά στο Μόναχο και τη Ζυρίχη, ο Σέρβος σοσιαλιστής Ζίβογιν Ζούγιοβιτς [Živojin Žujovič, 1838-1870 (2)] έγινε ένας απ’ τους πρώτους ανθρώπους που ενστερνίστηκαν τις ιδέες του Προυντόν. Υπήρξε ο πρώτος Σέρβος σοσιαλιστής και μέντορας του Σβέτοζαρ Μάρκοβιτς [Svetozar Marković, 1846-1875], ενός θεωρητικού και οργανωτή του σερβικού εργατικού κινήματος. Υπήρχε μια αξιοσημείωτη αποικία νοτίων Σλάβων φοιτητών κιι επαναστατών στην Ελβετία, […]
του Pierre van Paassen (1) Όταν ξαναεπισκέφτηκα τη Βαρκελώνη τρεις μήνες αργότερα [στμ. μετά τον Ιούλη του 1936], δεν είχε απομείνει ούτε ίχνος αναταραχής. Το παλιό καθεστώς είχε παραμεριστεί από τη νέα τάξη πραγμάτων. Τα θέατρα είχαν ξανανοίξει. Το δίκτυο συγκοινωνιών, συμπεριλαμβανομένων τόσο των ταξί όσο και του υπόγειου σιδηρόδρομου, λειτουργούσε κανονικά και η τροφή ήταν άφθονη. Αλλά, η ατμόσφαιρα της ψεύτικης Μονμάρτης στη γειτονιά του Παραλέλο, είχε εξαφανιστεί ολοκληρωτικά. Μπορούσες να περπατήσεις στη γειτονιά που ήταν γνωστή ως η Κινέζικη Πόλη χωρίς μια στρατιά από νταβατζήδες, πόρνες και βαποράκια να σε τριγυρίζουν. Τα μπουρδέλα, τα κλαμπ, τα καζίνο, τα […]
Το Σάββατο 17-10-2020, στις 19:00, θα γίνει βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου «Οι Αναρχικοί στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο» στην κατάληψη Βύρωνος 3 στην Καβάλα.
Το 2010 το Alexander Berkman Social Club και η Βιβλιοθήκη Kate Sharpley εξέδωσαν το «Μια Τραγική Ακολουθία: Ο Αλεξάντερ Μπέρκμαν και η Βοήθεια στους Ρώσσους Φυλακισμένους». Το βιβλίο πραγματεύεται την ιστορία της προσπάθειας των αναρχικών για αλληλεγγύη με τους συντρόφους τους στην Σοβιετική Ένωση (αρχικά μέσω της Μικτής Επιτροπής Αναρχικών και Σοσιαλιστών Επαναστατών και αργότερα μέσω της αναρχοσυνδικαλιστικής Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων). Αυτά τα ενημερωτικά δελτία, δημοσιευμένα μεταξύ του 1923 και του 1932, φωτίζουν την εξέλιξη της μπολσεβίκικης καταστολής ανά τα χρόνια. Παράλληλα όμως δείχνουν πως και γιατί η αλληλεγγύη ήταν ζωτικής σημασίας για τους φυλακισμένους και τους εξόριστους επαναστάτες, πως […]