Γαλλία

Από διάφορες πλευρές υψώνονται φωνές για να απαιτήσουν την άμεση ειρήνη. Έχει υπάρξει αρκετή αιματοχυσία, λένε, αρκετή καταστροφή, και είναι ώρα να τελειώνουν τα πράγματα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Περισσότερο από οποιονδήποτε, και για μεγάλο χρονικό διάστημα, εμείς και τα περιοδικά μας ήμασταν ενάντια σε οποιονδήποτε επιθετικό πόλεμο μεταξύ των λαών, κι ενάντια στο μιλιταρισμό, ανεξαρτήτως της στολής που φορά, αυτοκρατορικής ή ρεπουμπλικανικής. Έτσι, θα βρισκόμασταν σε ευχάριστη θέση αν βλέπαμε τις συνθήκες ειρήνης να συζητιούνται (αν ήταν δυνατό) από τους Ευρωπαίους εργάτες από κοινού, σε ένα διεθνές συνέδριο. Ειδικά αφού ο γερμανικός λαός αφέθηκε να εξαπατηθεί […]

του Ερρίκο Μαλατέστα Με τον κίνδυνο να με περνούν για αφελή, ομολογώ πως δεν θα πίστευα ποτέ πως θα ήταν δυνατόν οι Σοσιαλιστές -ακόμα και οι Σοσιαλδημοκράτες- να χειροκροτήσουν και να συμμετάσχουν εθελοντικά, στο πλευρό των Γερμανών ή των Συμμάχων, σε έναν πόλεμο σαν αυτόν που σήμερα καταστρέφει την Ευρώπη. Αλλά τι να ειπωθεί όταν γίνονται τα ίδια από Αναρχικούς, -όχι πολλούς, είναι η αλήθεια- αλλά έχοντας ανάμεσα σε αυτούς συντρόφους που αγαπάμε και σεβόμαστε πολύ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΡΟΠΟΤΚΙΝ Δεν θα μπορούσαμε να πιστέψουμε αρχικά το δημοσίευμα πως ο Πετρ Κροπότκιν, ο παλιός μας σύντροφος και δάσκαλος, παίρνει μέρος με τον πόλεμο. Ήταν αρκετά τραγικό να βλέπεις τους Σοσιαλιστές και άλλους ριζοσπάστες της Ευρώπης σαγηνεμένους από την δολοφονική έκρηξη που μετατρέπει την Ευρώπη σε ανθρώπινο σφαγείο. Αλλά η συμπεριφορά των Σοσιαλδημοκρατών μπορεί στην τελική να εξηγηθεί ως ένα βαθμό: έχουν παραμείνει καλοί πατριώτες και πιστοί στο Κράτος και την εξουσία, με όλες τις προκαταλήψεις και την περιορισμένης αντίληψης αντιμετώπιση της αστικής ηθικής και του εθνικισμού.

Οι αναγνώστες του blog θα είδαν (ίσως με έκπληξη) την προηγούμενη μετάφρασή μας για ένα ζήτημα που “καίει” πάντα, τον πόλεμο. Τα τύμπανα του πολέμου χτυπούν έντονα και πάλι. Εμείς ως Αναρχικοί πρέπει να έχουμε θέση και άποψη ώστε να πρωτοστατήσουμε στην κατεύθυνση της απελευθέρωσης και όχι της ανθρωποσφαγής. Η παράθεση ενός μανιφέστου Αναρχικών ενάντια στον πόλεμο έναν αιώνα μετά δεν γίνεται απλά για αρχειακούς λόγους. Καμία από τις εργασίες μας δεν στοχεύει στην απλή παράθεση-αποτύπωση ιστορίας ή θεωρίας. Θέλουμε και επιζητούμε αυτές οι μεταφράσεις να οξύνουν την κριτική σκέψη των συντροφ(ισσ)ων μας. Να γίνονται αντικείμενο διερεύνησης και κριτικής. Να […]

Ένα σημαντικό γεγονός, μα άγνωστο για πολλούς στην Ελλάδα, συνέβη στις αρχές του 1883 στη Γαλλία. Μια δίκη πενήντα δύο Αναρχικών, που θα μπορούσαμε να πούμε πως καθόρισε την πορεία του κινήματός μας. Δεν έχουμε πρόθεση να παρουσιάσουμε απλά τις τοποθετήσεις στη δίκη, αλλά να μεταφέρουμε (όσο είναι αυτό δυνατόν) το κλίμα της εποχής και τη σημασία της δίκης για το μέλλον. Θα αφήσουμε λοιπόν τον Κροπότκιν, το πρόσωπο της δίκης, να μας αφηγηθεί αυτή την ιστορία:

Αναδημοσίευση από Communisation Σύντομη ιστορία της Scalp-Reflex συνέχεια και τέλος Η ομάδα μας, η Scalp-Reflex[1], προχωρά σήμερα στην ανακοίνωση της διάλυσή της μετά από περισσότερα από 25 χρόνια ύπαρξης και δράσης στον χώρο της πολιτικής και της αντικουλτούρας του Παρισιού.

του John H. Edelmann Έχουν περάσει 25 χρόνια, από τη μέρα που η Κομμούνα του Παρισιού ανακήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλική-Εθνική Κυβέρνηση. Οι Παριζιάνοι είχαν υποστεί τα δεινά της Γερμανικής πολιορκίας, υπέστησαν πείνα και δίψα, τραυματισμούς και  θανάτους, αλλά οι πολλές κακοτυχίες τους έφεραν αποζημιώσεις. Μετά την πτώση της Αυτοκρατορίας (1) και κατά τη διάρκεια της πολιορκίας η νέα κυβέρνηση, της οποίας επικεφαλής ήταν ο μικρός Θιέρσος, δεν ήταν σε θέση να τους κυβερνήσει, τόσο σθεναρά,  όπως συνήθιζαν να κάνουν οι γαλλικές κυβερνήσεις, εν ολίγοις δεν ήταν σε θέση να μειώσει την αυτόματη κίνηση, τη δράση, τους διαλόγους, […]

Εισαγωγή της μεταφραστικής ομάδας Λυσσασμένοι Προλετάριοι: Το παρόν κείμενο είναι κομμάτι από το βιβλίο του Vienet Réné «Λυσσασμένοι και σιτουασιονιστές μέσα στο κίνημα των καταλήψεων», το οποίο δημοσιεύτηκε στο Παρίσι το 1968. Το βιβλίο έχει εκδοθεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις “Διεθνής Βιβλιοθήκη”, το 1978 (http://www.bookworld.gr/gr/book/bkid/26724), ωστόσο δεν είχε πέσει ποτέ στα χέρια ούτε και την αντίληψή μας. Όταν τελείωσε η μετάφραση ανακαλύψαμε την ύπαρξή του, αλλά παρ’ όλα αυτά θελήσαμε να το δημοσιεύσουμε για πολλούς λόγους. Ένας από τους κύριους λόγους είναι πως δεν υπάρχει το βιβλίο στο διαδίκτυο. Από ΄κει και πέρα, η σημαντικότητα της ανάδειξης ριζοσπαστικών ομάδων […]

Μια σύντομη ιστορία της βίαιης καταστολής της φυλακής της νήσου Καγιέν στη Γαλλική Γουιάνα. Μια εξέγερση ενάντια στη δολοφονία ενός κρατούμενου που την ακολούθησε μια σφαγή αναρχικών από τις Αρχές. Τα νησιά της Σωτηρίας βρίσκονται στη Καγιέν, σ’ αυτό που ήταν παλιότερα η Γαλλική Γουιάνα στη Νότια Αμερική. Απ’ αυτά τα τρία νησιά – φυλακές  (από τα οποία το Νησί του Διαβόλου([1]) είναι το πιο κακόφημο) ήταν προορισμένα από τις γαλλικές αρχές για δύσκολες υποθέσεις, για δραπέτες με αρκετές αποδράσεις στο ενεργητικό τους και για πολιτικούς κρατούμενους. Εκείνη την περίοδο πολλοί αναρχικοί στάλθηκαν σ’ αυτά τα κολαστήρια. Παρά την παραδεισένια […]