Εισαγωγή της μετάφρασης: Στον θόρυβο που έχει δημιουργηθεί στις μέρες μας σε σχέση με την κλιματική αλλαγή μπορούν και πρέπει να ειπωθούν πολλά. Το παρόν κείμενο του Πράις είναι ένα κείμενο σημερινό (δημοσιεύτηκε το Γενάρη – πριν γίνει ο μεγάλος ντόρος) το οποίο μας δίνει τη μεγάλη εικόνα από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Οι αναγνώστες ας έχουν κατά νου ότι αντίστοιχο με του αμερικανικού «Πράσινου New Deal» πάει να επιτευχθεί και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης (οι προτάσεις έχουν ήδη κατέβει στο ευρωκοινοβούλιο). Αυτά σαν μια προσπάθεια κατανόησης της πρεμούρας των αστών για το κλίμα σήμερα… Το κείμενο είναι “σημερινό” […]
σύγχρονη αναρχική σκέψη
11 posts
“Αυστηρή πειθαρχία σε συνδυασμό με κοινωνική ισότητα”: Ο Όργουελ στην ηγεσία των ισπανικών πολιτοφυλακών του Kristian Williams* Στο δοκίμιο του, “Looking Back on the Spanish War”, ο Τζωρτζ Όργουελ αναφέρει ένα σύντομο, αλλά φωτεινό ανέκδοτο για τη ζωή σ’ έναν επαναστατικό στρατό: «Ήμουν “campo”, ή δεκανέας κι έδινα εντολές σε δώδεκα άνδρες», ξεκινάει. Μια μέρα ένας άντρας ξαφνικά αρνήθηκε να πάει σε μια συγκεκριμένη θέση, η οποία είπε αρκετά ειλικρινά ότι ήταν εκτεθειμένη σε εχθρικά πυρά… Τον τράβηξα και άρχισα να τον σέρνω προς τη θέση του… Αμέσως περικυκλώθηκα από άντρες που φώναζαν: «Φασίστα! Φασίστα! Άφησε τον να φύγει! Αυτός […]
Ο αναρχισμός στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι ένα αστείο. Συμβολίζοντας κάποτε σκληρούς αγώνες για ελευθερία, η λέξη έχει πλέον απογυμνωθεί ώστε να ανοίξει ο δρόμος για στενόμυαλες, διαχωριστικές και μισητές ταυτοτικές πολιτικές από ακτιβιστές της μεσαίας τάξης που προσπαθούν να προστατεύσουν τα προνόμιά τους. Γράφουμε αυτό το φυλλάδιο ώστε να ανακτήσουμε τον αναρχισμό από αυτούς τους πολιτικούς ταυτότητας.
του Τόμας Τζιοβάνι Μετά από τις μαχητικές τακτικές δρόμου που χρησιμοποιήθηκαν στις διαδηλώσεις για την ορκωμοσία του Τραμπ, όπως και για την αντιμετώπιση των ακροδεξιών, οι αναρχικοί έχουν τραβήξει την προσοχή των μήντια κι έχουν πυροδοτήσει μια συζήτηση, ειδικά όσον αφορά τους αντιφασιστικούς αγώνες. Αλλά πολλοί άνθρωποι είναι ακόμα μπερδεμένοι σχετικά με τον αναρχισμό, συνδέοντας τον με την αδιάκριτη βία, το χάος και την αταξία. Αυτή η παραμορφωμένη εικόνα λειτουργεί αντιθετικά προς την αναρχική δραστηριότητα που έχει υπάρξει τόσο μέσα όσο κι έξω από τις ΗΠΑ. Αλλά αν δεν είναι το χάος ή η αταξία, τι είναι αυτό που αντιπροσωπεύει […]
Το ακόλουθο κείμενο αποτελεί μετάφραση του κειμένου «Animal Liberation Through Trade Unions?», που δημοσιεύτηκε στο τεύχος #15 του περιοδικού No Compromise. Αφορά στη σχέση μεταξύ του εργατικού κινήματος και του κινήματος για την απελευθέρωση των ζώων και με απλό και σύντομο τρόπο σημειώνει την ανάγκη και τους πιθανούς τρόπους σύνδεσής τους.
Εισαγωγή του Robert Graham: Ο Gabriel Kuhn είναι συγγραφέας και συντάκτης πολυάριθμων κειμένων σχετικά με τον αναρχισμό, την εξέγερση και την επανάσταση, συμπεριλαμβανομένων των Ποδόσφαιρο εναντίον Κράτους: Αντιμετώπιση του Ποδοσφαίρου και Ριζοσπαστική Πολιτική, Ζωή κάτω απ’ το Jolly Roger: Αντανακλάσεις της Χρυσής Εποχής της Πειρατείας, μια συλλογή από τον Gustav Landauer, Επανάσταση και Άλλα Κείμενα: Μια Πολιτική Ανάγνωση, του Erich Mühsam, Απελευθερώνοντας την Κοινωνία από το Κράτος και Άλλα Κείμενα: Μια Πολιτική Ανάγνωση, και Όλη η Δύναμη στα Συμβούλια! Μια Καταγραφή της Ιστορίας της Γερμανικής Επανάστασης του 1918-1919. Έχει blog στο PM Press, τον κυριότερο εκδότη του. Τα ακόλουθα αποσπάσματα […]
Του Τζεφ Σαντζ (Toronto-NEFAC) Εισαγωγή Τα προηγούμενα χρόνια διάφορα κοινωνικά κινήματα και περιβαλλοντικοί σχολιαστές είχαν αφιερώσει μεγάλο μέρος της ενέργειάς τους σε προσπάθειες που υποστηρίζουν την κατάρρευση της ταξικής πάλης ως μια βιώσιμη δύναμη για κοινωνική αλλαγή (βλέπε Eckersley, 1990˙ Bowles and Gintis, 1987˙ Bookchin, 1993, 1997). Αυτοί οι συγγραφείς υποστήριζαν πως οι αναλύσεις της ταξικής πάλης ήταν ανίκανες να λογαριάσουν τον πλουραλισμό των μορφών που η ιεραρχία, η κυριαρχία και η καταπίεση παίρνουν στον προηγμένο καπιταλισμό, ή σε αυτό που προτιμούν να αποκαλούν «μετά-βιομηχανικές» κοινωνίες (Μπούκτσιν 1980, 1986). Υποστηρίζουν πως οι ταξικές αναλύσεις καθιστούν μια μονοδιάστατη απεικόνιση […]
Η έννοια του ατομικισμού έχει διαφορετικές έννοιες στις αμερικάνικες και ρώσικες αντιλήψεις. Ένας ατομικιστής μπορεί να θεωρηθεί κάποιος ο οποίος δεν κατανοεί την ανάγκη να υπακούσει στην συλλογική βούληση, ή ένας ακλόνητος ηδονιστής, ή απλά ένας ασυμβίβαστος. Η πιο κοινή αντίληψη για τον ατομικισμό φαίνεται πως είναι αυτή μίας φιλοσοφίας απεριόριστης προσωπικής ελευθερίας, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα. Αυτή η φιλοσοφία, αν και πραγματική, δε θα ‘πρεπε να συγχέεται με τον αναρχικό ατομικισμό: οποιαδήποτε τέτοια κατανόηση είναι στην πραγματικότητα μια διαστρέβλωση της φιλοσοφίας του, η οποία κρατάει σαν ιεροφύλακας τη θεμελιώδη αντίληψη για την αξία κάθε ατόμου.
3 Μάρτη 2012, Ε.Μ.Π. – ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ Εισήγηση διοργανωτών Το ζήτημα της οργάνωσης είναι ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που απασχόλησαν τους αναρχικούς στην πορεία του κινήματος στην ιστορία. Στην πορεία αυτή αναπτύχθηκαν ποικίλες θεωρήσεις και τάσεις, άλλες προέτασσαν την αναγκαιότητα της δημιουργίας οργανωτικών δομών ενώ άλλες, θεωρώντας πως η ίδια η οργάνωση από τη φύση της είναι αντιθετική με την έννοια της ελευθερίας διαμόρφωσαν ένα ρεύμα ιδεών που σχηματοποιείται σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε αφορμαλισμό. Τόσο οι οργανωτικές όσο και οι αντιοργανωτικές τάσεις αποτέλεσαν ιστορικά κομμάτια του κινήματος και καμιά τους δεν μπορεί να οικειοποιηθεί την κληρονομιά του πρεσβεύοντας […]
Με μια ματιά: Οι Αναρχο-πριμιτιβιστές, αντί να επιδιώκουν την καταστροφή των πάντων, προσπαθούν να περιορίσουν την ανθρωπόκαινο εποχή(1) και την μαζική εξαφάνιση που προωθείται με τον τεχνολογικό-βιομηχανικό πολιτισμό που συνεχίζεται αυτή ακριβώς τη στιγμή, με καταστροφικές συνέπειες. Το βασικό πρόβλημα με τον αναρχοπριμιτιβισμό είναι πως έχει συκοφαντηθεί εξαιτίας της άγνοιας και προωθήθηκε σαν μια ιδεολογία «φανατικής καθαρότητας». Με το πέρασμα των χρόνων και έχοντας κατά νου την κριτική στον πρωτογονισμό (ή τουλάχιστον στο πίσω μέρος του μυαλό μου) είναι ξεκάθαρο πλέον σ’ εμένα πως συχνά είναι παρεξηγημένη έννοια τόσο από αυτούς που τον κατακρίνουν όσο και από τους υποστηρικτές […]