του Μπέντζαμιν Τάκερ
Σκοπός μας είναι η κατάργηση, όχι μόνο όλων των υπαρχόντων Κρατών, αλλά του Κράτους του ίδιου. Δεν είναι αυτός ένας ευθύς και σαφώς προσδιορισμένος σκοπός; Δεν μπορεί να υπάρξει καμία αμφιβολία γι’ αυτό, και δεν υπάρχει καμία υπεκφυγή πάνω σ’ αυτό. Το λιγότερο που μπορούν να πουν για μας οι αντίπαλοί μας είναι ότι στεκόμαστε στο παζάρι της σκέψης και της δράσης, με μια τιμιότητα στη διαμαρτυρία και τις δηλώσεις μας.
Και τι είναι το Κράτος? Δεν είναι ένα πράγμα που μπορεί να οριστεί ειδικά από τη Ρωσία, τη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία, ή τη Μασσαχουσέττη. Το Κράτος είναι ένα αξίωμα, ένα φιλοσοφικό λάθος της κοινωνικής ύπαρξης. Το Κράτος είναι χάος, που ξεσηκώνεται υπό το πρόσχημα του νόμου, της τάξης και της ηθικής. Το Κράτος είναι ένας συρφετός, που τίθεται σε μη επιστημονικά πεδία. Προτείνουμε να αντικατασταθεί ο συρφετός από την πραγματική κοινωνική τάξη η οποία περιστρέφεται γύρω από την κυριαρχία των ατομικοτήτων που συνδέονται για την αμοιβαία ευημερία, σύμφωνα με το δίκαιο ή τη φυσική έλξη και την επιλογή: την Ελευθερία.
Υπό αυτή τη φόρμουλα δεν απορρίπτουμε, με την καλύτερη έννοια της λέξης, την κυβέρνηση. Αντίθετα, την κυβέρνηση επιζητάμε. Το Κράτος δεν είναι κυβέρνηση, από τη στιγμή που αρνείται την Ελευθερία. Το Κράτος καθίσταται αδύνατο τη στιγμή που του αφαιρείς το στοιχείο του καταναγκασμού. Αλλά αυτό ακριβώς το σημείο είναι η αφετηρία της κυβέρνησης. Όπου παύει το Κράτος ξεκινάει η κυβέρνηση, και αντιστρόφως, όπου το Κράτος ξεκινάει η κυβέρνηση σταματά.
Συχνά ακούμε για σοφούς γονείς που παιδαγωγούν τα παιδιά τους με αγάπη. Άκουσε ποτέ κανείς για μονάρχη να διευθύνει ένα Κράτος με αγάπη; Το ίδιο το Κράτος δεν είναι που προέρχεται από τη δυσπιστία για την αγάπη και τη φυσική επιλογή, ως τους πραγματικούς κινητήρες της κυβέρνησης; Κίνητρο των πρώτων αρχόντων των λαών δεν ήταν η κατάργηση της κυβέρνησης; Μήπως αυτοί που το σχεδίαζαν δεν ήταν συνωμότες, που είδαν ότι, στο πλαίσιο ενός συστήματος φυσικής συνεργασίας, θα υπήρχε παγκόσμια ευημερία και δίκαιη κατανομή του φυσικού πλούτου και των οφελών της εργασίας; Προκειμένου να πλουτίσουν και να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους και την αγάπη τους για εξουσία εις βάρος των άλλων, εκμεταλλεύτηκαν τις προκαταλήψεις του ανθρώπου και ανεγέρθηκαν στους θρόνους τους με τη μορφή της θεότητας. Σκοπός τους ήταν να αντικαταστήσουν την κυβέρνηση με το ζόρι, και του εργαλείου τους, που ακούει στο όνομα Κράτος.
Τώρα, όπου η καταπιεστική δύναμη αντικαθιστά τη φυσική επιλογή και τη συνεταιριστική αλληλοβοήθεια που βασίζεται στην συναίνεση, εκεί εγκαινιάζεται το Κράτος. Μπορεί να βρίσκεται στην εκκλησία· μπορεί να βρίσκεται στο πολιτικό Κράτος· μπορεί να βρίσκεται στην ένωση, στη λέσχη, στα δημοτικά στέκια των τεχνών, σε ένα εργατικό σωματείο, ή στο νοικοκυριό. Είναι ένα Κράτος, και αυτό συνεπάγεται την εξουσία και συμπληρώνεται με τη βία, που έτσι αρνείται την κυβέρνηση και την αντικαθιστά με τον δεσποτισμό.
Ισχυριζόμαστε ότι η εξουσιοδοτημένη αρχή που υποτίθεται ότι κατοχυρώνεται σε κάποιο τιτλοφορούμενο ή εκλεγμένο πρόσωπο, μην εξαιρώντας τον ίδιο το Θεό, είναι, στην ουσία, ένα ψέμα, μία απάτη, και επιπλέον μία επιστημονική αδυναμία, από τη στιγμή που το άτομο είναι η μόνη πηγή εξουσίας, και που ακόμα και αν είχε την δυνατότητα, δε θα μπορούσε να αποξενώσει από την προσωπικότητά του τον έλεγχο του εαυτού του από τις συμβάσεις. Ως εκ τούτου, θεωρούμε όλους τους πάπες, βασιλείς, αυτοκράτορες, προέδρους, και άτομα που βρίσκονται στην εξουσία παντού, ως απατεώνες και σφετεριστές, και τα συντάγματα, τα «κεκτημένα δικαιώματα», και άλλες ψευδείς περγαμηνές από τις οποίες διεκδικούν το δικαίωμα να κυριαρχούν, ως δέσμευση μόνο για όσους τους δίνουν ελεύθερα τη συγκατάθεσή τους.
Όταν δηλώνουμε ως σκοπό μας την κατάργηση του Κράτους, ο αναγνώστης δεν πρέπει να έχει στο μυαλό του μια βίαιη επιδρομή στο παλάτι κάποιου βασιλιά, ή μια στρατιωτική εκστρατεία εναντίον ενός κυβερνητικού κτιρίου (του κοινοβουλίου, ή κάποιου οπλοστασίου) αν και μελλοντικά οι περιστάσεις θα ευνοήσουν την ύπαρξη τέτοιων περιστατικών στον πόλεμό μας. Αυτό που εννοούμε με την κατάργηση του Κράτους είναι τη κατάργηση μιας ψευδούς φιλοσοφίας, ή μάλλον, την ανατροπή μιας γιγαντιαίας απάτης για την οποία οι άνθρωποι συναινούν στο να εξαναγκάζονται και να περιορίζονται από το να κοιτούν τη δική τους δουλειά. Η φιλοσοφία της Ελευθερίας μπορεί να εφαρμοστεί παντού, και αυτός ο οποίος θα την εφαρμόσει επιτυχώς στην οικογένεια του στη θέση της εκδίκησης των Θεών, των αυθαίρετων κωδικών, των απειλών, των διαταγών, και των μαστιγίων, μπορεί εύκολα να έχει την ευχαρίστηση της κατάργησης τουλάχιστον ενός Κράτους. Όταν θα έχουμε αντικαταστήσει τη φιλοσοφία μας στη θέση της παλιάς, τότε τα παλάτια, οι καθεδρικοί ναοί, και τα οπλοστάσια θα γίνουν κομμάτια με φυσικό τρόπο μέσα από την εγκατάλειψη και τη σκουριά που είναι βέβαιο ότι θα φθείρει τις ακατοίκητες και απαρχαιωμένες δομές.
Θα θέλαμε να είμαστε σε θέση να διευκρινίσουμε καλύτερα τη φιλοσοφία μας σε μία εκτενέστερη και συχνότερα εκδιδόμενη φυλλάδα. Κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε στο λίγο χώρο που έχουμε υπό τις εντολές μας. Εν τω μεταξύ, τα σημάδια της εποχής υπόσχονται πολλά, και έτσι συνεχίζουμε τη ταπεινής μας δουλειάς με χαρά, – κατακτώντας και για να κατακτήσουμε.
Πηγή: Εφημερίδα Liberty, τεύχος 19 (15 Απρίλη 1882)
