Εισαγωγή Λυσσασμένων Προλετάριων:
Επειδή είμαστε πολιτικοποιημένοι/ες κι έχουμε και μία τάση για τη διάδοση της κουλτούρας μας θα προχωρήσουμε σε ένα κύκλο μεταφράσεων που θα ασχοληθεί με τις μουσικές μας και την «υπό»κουλτούρα που διαπνέει το προλεταριακό, αντικαπιταλιστικό κίνημα. Σκοπός αυτού του κύκλου, εκτός από την παρουσίαση των μουσικών, θα είναι να δώσει τα εργαλεία στο κίνημα ούτως ώστε να κινηθεί ακόμα πιο επιθετικά «διεκδικώντας» το χώρο του μέσα στην κοινωνική ζωή. Για να διεκδικηθεί αυτός ο χώρος θα πρέπει να προχωρήσουμε προς το τσάκισμα των φασιστών, του Κράτους, του Κεφαλαίου και όλων των υπαρχουσών κοινωνικών σχέσεων που έχουν δομηθεί πάνω στη «λογική» του καπιταλισμού. Μια δουλειά που είναι σίγουρα δύσκολη, αλλά ο ορίζοντας δεν έχει σταματήσει να φαίνεται.
Θα ασχοληθούμε με το hip hop, την oi!, και το punk κατ’ αρχήν και στο μέλλον βλέπουμε. Στόχος μας είναι στο άμεσο μέλλον να κυκλοφορήσει και μία έκδοση με τα κείμενα που θα ανέβουν στο blog, αλλά και πρόσθετες λεπτομέρειες που θα δίνουν περισσότερες πληροφορίες επάνω στο εκάστοτε μουσικό θέμα. Στόχος μας είναι να αναδείξουμε τη σχέση των προλετάριων και όλων των καταπιεσμένων με αυτές τις μουσικές αλλά και να καταδείξουμε (μέσω των μεταφράσεων) τις αντιφάσεις που τις διέπουν και οι οποίες πρέπει να εξαλειφθούν.
Ο τίτλος δεν είναι παραπλανητικός. Απλά το Oi! είναι συνυφασμένο με τους σκινάδες. Αυτή είναι η κουλτούρα τους. Στο παρόν κείμενο παραθέτουμε ένα κομμάτι της ιστορίας των σκινάδων και της μουσικής τους. Η εξέλιξη των σκινάδων είναι κάπως λογική: στην αρχή απολίτικοι, μετά εμφανίζονται τα φασισταριά και εν τέλει εμφανίζονται αντιφασίστες στις τάξεις των σκινάδων. Αυτό που δεν καταλάβαμε είναι πως ενώ έλεγαν (και στα τραγούδια τους) ότι κατάγονται απ’ την «εργατική τάξη» ήταν απολίτικοι… Εμείς πάντως αν έπρεπε να επιλέξουμε θα διαλέγαμε ξεκάθαρα τους RASH skins!
SKINHEADS: 40 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Οι πρώτοι skinheads (στμ. εφεξής σκινάδες) εμφανίστηκαν στην Αγγλία το 1969. Γεννήθηκαν μέσα από τη συνάντησή των Τζαμαϊκανών rude boys και των mods (σκληρούς μοντέρνους νεολαίους). (1) Χάρη σε αυτούς τους Τζαμαϊκανούς rude boys, που ήταν μετανάστες στην Αγγλία, εξερεύνησαν το πρώιμο ska (2), το rocksteady (3) και την ρέγκε που γινόταν γρήγορα οι μουσικές τους κινήματος. Οι σκινάδες ήταν αυτοί που, πραγματικά, διέδωσαν τη ρέγκε στην Αγγλία, ιδιαίτερα με την παραγωγή της ετικέτας-μάρκας Trojan της οποίας το σύμβολο ήταν το κράνος ενός Τρώα πολεμιστή. Υπό την επιρροή των σκληρών mods, οι σκινάδες δημιούργησαν το δικό τους στυλ, που χαρακτηρίζεται από την καταγωγή τους από την εργατική τάξη, αλλά ακόμα και από την μεγάλη ομοιομορφία τους: ψηλές doc martens (μπότες), τζιν, πουκάμισα Ben Sherman και μπλουζάκια πόλο Fred Perry, τιράντες και ξυρισμένα κεφάλια (για να μην τους πιάνουν οι μπάτσοι ή για να αποφεύγουν τα ατυχήματα στη δουλειά στα εργοστάσια).
Το πνεύμα που επικρατούσε τότε στο κίνημα δεν είχε καθόλου να κάνει με πολιτική, αλλά ήταν απλά ένα πνεύμα γλεντιού (που συχνά συνοψίζονταν στη μπύρα, τα φιλιά, τους αγώνες πάλης) όλα στη βάση του σκα, του rocksteady και της σκινάδικης ρέγκε (4) (που αποκαλούνταν και πρώιμη ρέγκε). Τότε δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα ρατσισμού μέσα στο κίνημα των σκινάδων και δεν ήταν ασυνήθιστο να βλέπεις και μαύρους σκινάδες. Το κίνημα σε αυτή τη βάση έζησε για 10 χρόνια (στην αφάνεια) στα μέσα των 70’s, και έπειτα αναβίωσε χάρη στην αναβίωση σκα συγκροτημάτων όπως οι Madness, οι The Specials ή οι Bad Manners.
1980: Η Μάργκαρετ Θάτσερ βρίσκεται στην εξουσία για λίγους μήνες. Με τις φιλελεύθερες πολιτικές της επανόρθωσε την οικονομία της χώρας στο διεθνές σκηνικό, αλλά με καταστροφικές συνέπειες για την εργατική τάξη της χώρας. Στην ουσία η «Σιδηρά Κυρία» περιόρισε το ρόλο του Κράτους, πέρασε νόμους ενάντια στα συνδικάτα το 1980, 1982, 1984, 1987 και 1988 (5), οι ιδιωτικοποιήσεις των επιχειρήσεων είχαν συνέπειες για τα κατώτερα στρώματα, οι φόροι αυξήθηκαν (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ σε 15%) ενώ η ανεργία έφτασε τον αριθμό ρεκόρ των 5 εκατομμυρίων το 1982. Κατά τη διάρκεια της θητείας της ήθελε διαρκώς να περιθωριοποιήσει τη νεολαία αφού απαγόρευσε τα ρέιβ πάρτι και είπε σε έναν από τους πιο διάσημους λόγους της: «πρέπει να σταυρώσουμε όλους τους skinheads». Αυτή η πρόταση λίγο ή πολύ έδωσε ζωή στο σύμβολο του «σταυρωμένου skinhead». Πρέπει επίσης να τονίσουμε πως η Μάργκαρετ Θάτσερ ανέκαθεν υποστήριζε τον στρατηγό Πινοσέτ.
Το καταστροφικό κοινωνικό κλίμα επέτρεψε την ανάπτυξη του Εθνικού Μετώπου[ii]. Για να βρει πρόθυμους ακτιβιστές το τελευταίο μπήκε μέσα στα γήπεδα. Ένα μέρος των σκινάδων, τότε, δελεάστηκε από τις ακροδεξιές ιδέες και κηλίδωσε για πάντα το κίνημα. Αλλά αυτές οι υποθέσεις δεν μπορούν να εξηγήσουν τη στροφή του κινήματος των σκινάδων προς την ακροδεξιά.
Το 1977 ο τυφώνας του πανκ σάρωνε το Ηνωμένο Βασίλειο. Αλλά το 1978 οι μπάντες του «πρώτου κύματος» (Sex Pistols, The Clash, Ramones…) διασπάστηκαν ή στράφηκαν προς μία πιο «εμπορική» μουσική. Οι σκινάδες θα δημιουργήσουν τότε το δικό τους στυλ πανκ και θα το ξαναφέρουν εκεί από όπου ξεκίνησε: στο δρόμο. Το δικό τους πανκ είναι πιο σκληρό και βαρύ από το πανκ του 77’. Χαρακτηρίζεται από τη βραχνή φωνή, τα χουλιγκανίστικα ρεφρέν, τις πιο αργές αλλά δυνατές κιθάρες και τα ισχυρά επιφωνήματα Oi! (που σημαίνει «hey you» («ει, εσύ») στην αργκό των cockney[iv]). Αυτό ήταν το επιφώνημα που έδωσε και το όνομα σε αυτό το νέο είδος μουσικής. Εφόσον ριζοσπαστικοποιήθηκε η μουσική, έγινε το ίδιο και με την εμφάνιση των σκινάδων. Ξύρισαν τα κεφάλια τους πιο έντονα και τα στρατιωτικά ρούχα και τα βαριά παλτά (σε στυλ των λιμενεργατών) έρχονται να αντικαταστήσουν τα τζιν και τα πουκάμισα. Αν και τα πρώτα Oi! γκρουπ (Sham 69, Cock Sparrer, Angelic Upstarts, Cockney Rejects, UK Subs) υπήρχαν από το 1978 (ή και νωρίτερα), το Oi! αναπτύχθηκε ιδιαίτερα μετά το 80’ χάρη στον Γκάρρι Μπάσελ (Garry Bushell), έναν δημοσιογράφο του περιοδικού Sound. Ήταν αυτός που δημιούργησε την πρώτη Oi! συλλογή, με τον δίσκο να κυκλοφορεί το Νοέμβρη του 1980.
Εκείνη την εποχή, οι συναυλίες των σκινάδων συχνά γινόταν πεδίο συγκρούσεων μεταξύ συμμοριών χουλιγκάνων διαφορετικών ποδοσφαιρικών ομάδων ή μεταξύ απολιτικών και ρατσιστών σκινάδων. Τα πράγματα χειροτέρεψαν όταν στις 3 Ιουλίου 1981 μια συναυλία των 4 Skins[v], Business και Last Resort μετατράπηκε σε σύγκρουση μετά την επέμβαση μπάτσων που προσπαθούσαν να σταματήσουν σκινάδες και Πακιστανούς που πλακώνονταν κάνοντας και χρήση μολότοφ. Πρόσθετα, η Oi! μπάντα Skewdriver, που δημιουργήθηκε το 1977, επανενώθηκε το 1981 μετά τη διάλυση για 2 χρόνια, αλλά εν τω μεταξύ ο αρχηγός της μπάντας (Ian Stuart) είχε γίνει νεοναζί ακτιβιστής, φέρνοντας μαζί του και σκινάδες στο ακροατήριο του. Στις αρχές των 80’s ίδρυσε τη διεθνή οργάνωση «Blood and Honor» («Αίμα και Τιμή»), ενώνοντας του φασίστες σκινάδες, που είχαν και μια ένοπλη ομάδα, την C18 (που σημαίνει Combat Adolf Hitler). Τον ίδιο χρόνο ο Γκάρι Μπάσελ κυκλοφόρησε την δεύτερη Oi! συλλογή «Strentgh through Oi!» (Δύναμη μέσω της Oi!). Στο εξώφυλλο του μπορείτε να δείτε έναν γκέι και ναζί σκινά να κλοτσάει.
Αυτά τα γεγονότα προβλήθηκαν πολύ από τον τύπο και κατέστρεψαν το κίνημα και τη μουσική. Το κοινό βεβιασμένα θεώρησε πως όλοι οι σκινάδες είναι ναζίδες.
Μεταξύ 1980 και 1987 έγιναν επιδρομές από ναζιστοσκινάδες ενάντια σε Πακιστανούς μετανάστες στην Αγγλία˙ επίσης και η βία στις συναυλίες τους αυξανόταν συνεχώς. Πραγματικά δίκτυα δημιουργήθηκαν από ρατσιστές σκινάδες και οργανώθηκαν τα πρώτα σόου RAC (Rock Against Communism) (Ροκ Ενάντια στον Κομμουνισμό) (6) . Το RAC είναι μια φασιστική εκδοχή του Oi! με ομοφοβικούς, ξενοφοβικούς και ρατσιστικούς στίχους… Η πρώτη εναλλακτική λύση, για την παρεμπόδιση της μετατροπής του κινήματος σε ακροδεξιό, δημιουργήθηκε το 1987 στη Νέα Υόρκη. Η πρώτη ομάδα αντιρατσιστών σκινάδων ονομάστηκε SHARP: Skinheads Against Racial Prejudice (Σκίνχεντς Ενάντια στις Φυλετικές Διακρίσεις). Οι SHARP είναι στην ουσία αντιρατσιστές και αντιφασίστες, αν και στις τάξεις τους υπάρχουν και κάποιοι που νιώθουν κάποια πατριωτική περηφάνια. Οι SHARP δημιουργήθηκαν με σκοπό να ενσωματώσουν στο κίνημα τον αντιρατσισμό και με ανάγκη να φέρουν το κίνημα στις μαύρες Τζαμαϊκανές του ρίζες. Γι’ αυτό ισχυρίζονται πως είναι απολίτικο, σαν τους πρώτους σκινάδες. Ωστόσο, υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο αυτών προσεγγίσεων για το απολιτικό. Οι πρώτοι σκινάδες δεν ασχολούνταν καθόλου με τα πολιτικά. Οι SHARP από την άλλη είχαν πολιτικές απόψεις αλλά δεν ήθελαν να τις μεταφέρουν μέσα στην κουλτούρα των σκίνχεντς. Για να διαφοροποιηθούν από τους φασιστοσκινάδες δημιούργησαν τον όρο “Bonehead” (ξεροκέφαλος), επειδή δεν τους αναγνώριζαν το δικαίωμα να αποκαλούνται σκίνχεντς καθώς αρνούνται τις ρίζες του κινήματος. Το πρώτο τους λογότυπο ήταν μία μπότα Doc Martens να συνθλίβει τη σβάστικα. Αλλά το λογότυπο που χρησιμοποιούν σήμερα είναι το σήμα της μάρκας Trojan (7) με τα αρχικά SHARP στην κορυφή του κράνους.
Το κίνημα των SHARP επεκτείνεται γρήγορα, ιδιαίτερα στην Αγγλία όπου έγινε κυρίως γνωστό από τον Roddy Moreno, τραγουδιστή των The Oppressed, ο οποίος και ήταν πολύ αφοσιωμένος στην ακροαριστερά. Σήμερα υπάρχουν SHARP σκίνχεντς ανά τον κόσμο (ΗΠΑ, Αγγλία, Καναδά, Γαλλία…) οι οποίοι ενώθηκαν το 1989 στην Νέα Υόρκη. Αυτό το κίνημα είναι βασισμένο στο γεγονός ότι αν και οι σκινάδες στα τέλη της δεκαετίας των 60’s δεν είχαν πολιτική βάση, ισχυρίζονταν ότι άνηκαν στην εργατική τάξη, το οποίο καταδεικνύει ότι η ταξική συνείδηση ήταν πάντα παρούσα αναμεταξύ τους. Η RASH, Red and Anarchist Skinheads (Κόκκινοι και Αναρχικοί Σκινάδες), ιδρύεται ως απάντηση στο ρατσιστικό κίνημα, καθώς επίσης και στον πατριωτισμό της SHARP. Πράγματι οι Redskins είναι πολύ πιο ριζοσπαστικοί στην αντιμετώπιση των ξεροκέφαλων (boneheads) και των πατριωτικών και εθνικιστικών ιδεών, κάτι που εξηγεί τις πολλές αψιμαχίες μεταξύ των σκίνχεντ της RASH και αυτών του SHARP, που καμιά φορά εμφάνιζαν την αμερικάνικη σημαία στα bombers[vi] μπουφάν τους.
Οι σκίνχεντ της RASH είναι συχνά πολύ κοντά σε πολιτικά κόμματα και σωματεία όπως είναι το επαναστατικό CNT, το SWP ή και το CP.RASH που σήμερα είναι ένα παγκόσμιο δίκτυο λιγότερο ή περισσότερο επίσημο. Υπάρχουν «πεδία» της RASH παντού: Η.Π.Α., Καναδά, Νότια Αμερική, Κολομβία, Ρουμανία, Ισπανία, Γαλλία…
Το κίνημα των σκίνχεντ έφτασε στη Γαλλία το 1978-79 με την αναβίωση της σκα. Οι πρώτοι Γάλλοι σκινάδες ήταν συνήθως παλιοί πάνκιδες. Πρώτα εμφανίστηκε γύρω από το σχολείο και στη ST Sulpice στη γειτονιά του σταθμού Colombe. Λίγα χρόνια μετά οι πρώτες μπάντες Oi! σχηματίζονται: Trotskids, Kommintern Sect, Wunderbach…. Ανάμεσά τους οι R.A.S (ξεκάθαρα προσκείμενοι στην ακροαριστερά) και οι Snix ή Tolbiac Toads (οι πρώτες γαλλικές εθνικιστικές μπάντες Oi!). Οι τελευταίοι είναι μία μουσική μπάντα, αλλά και μία από τις πρώτες συμμορίες ξεροκέφαλων στο Παρίσι. Σε μία κίνηση για να οργανωθούνε καλύτερα, ο Serge Ayoub (αλλιώς Batskin) σχημάτισε την Nazi Klan (την πρώτη μικρή οργάνωση ναζιστών σκίνχεντ στη χώρα), συμπεριλαμβάνοντας μέλη των Evil Skins στις αρχές της δεκαετίας του ’80, η οποία και θα οδηγήσει στη δημιουργία του JNR (Εθνικιστική Επαναστατική Νεολαία) το 1987. (8) Η JNR είχε δημιουργηθεί από μέλη διαφόρων ομάδων ξεροκέφαλων(Halles, Luxemburg, Clingancourt…). Σε αυτή την τεταμένη ατμόσφαιρα δημιουργήθηκαν και οι πρώτες ομάδες redskins[vii].
Μεταξύ 1985 και 1989 οι ομάδες των Redskins πολλαπλασιάστηκαν. Ωστόσο μόνο λίγες από αυτές σημάδεψαν το γαλλικό αντιφασιστικό τοπίο. Η μεγαλύτερη από αυτές ονομάζεται Redwarriors: δημιουργήθηκε το 1985 σε μια κατάληψη η οποία έγινε η Μέκκα του εναλλακτικού ροκ κινήματος. Κάθε μέλος της ομάδας έκανε μία πολεμική τέχνη για να παλεύει σώμα με σώμα με τους ξεροκέφαλους. Στην πρώτη τους αναμέτρηση με τους γάλλους εθνικιστές σκίνχεντ, οι τελευταίοι τους επιστρέφουν τα bomber μπουφάν τους. Και έτσι γεννήθηκε ο θρύλος «των bombers που επιστρέφονται και πάλι στους σκινάδες». Οι Redwarriors είχανε μια πολύ καλή φήμη στην γαλλική ριζοσπαστική αντιφασιστική σκηνή και έγιναν μερικά χρόνια αργότερα κάτι σαν φύλακες κατά τη διάρκεια των συναυλιών των Berrurier Noir. Μια άλλη σημαντική ομάδα (που έδερνε φασίστες) ήταν οι Ducky Boys. Αυτή είναι μια ομάδα ροκάδων, περίπου είκοσι άτομα, η οποία δημιουργήθηκε περίπου μαζί με τους Redwarriors. Στα bomber τους ράβουν την αμερικανική σημαία ως φόρο τιμής στους Μαύρους Πάνθηρες και τους As-NAYS. Οι δράσεις τους επικεντρώνονταν σε νεοναζιστικά σόου, όπου πήγαιναν με μόνο σκοπό τους να παλέψουν με το κοινό.
Τελικά το 1988-1989 οι ρατσιστές σκινάδες βρήκαν ασφαλή μπατσοφωλιά στο στάδιο της Παρίς Σεν Ζερμέν. Σαν απάντηση στην επανένωση τους σχηματίστηκε η Ruddy Fox. Αυτή η ομάδα αποτελείται από μέλη των Ducky Boys και νεαρών της πόλης που εμπλέκονται όλο και περισσότερο στη μάχη ενάντια στους φασίστες. Τότε το 1989 το SHARP του Beauvais σχηματίζεται και μερικά χρόνια αργότερα, το 1993, γεννήθηκε το Banlieue SHARP. Μέχρι τα μέσα του ’90 η RASH παρουσιάζει το Paris-Banlieue. Τελικά ένα απόγευμα το 2002, όπου «υπήρχαν δύο φεγγάρια στον ουρανό», η Καταστασιακή Διεθνής[viii] των σκινάδων ιδρύθηκε από τον Chiribibi(παλιός γάλλος σκινάς που έφτιαξε περιοδικό με το ίδιο όνομα). Παρόλο που ήταν αστείο όταν ιδρύθηκε, η Κ.Δ.Σ (I.S.S) αρχίζει και γίνεται εξαιρετικά σημαντική. Αλλά παρά την δημιουργία της καταλαβαίνει κανείς ότι η σκηνή των σκινάδων είναι διαιρεμένη. Αυτή είναι ιστορία που είναι γνωστή σε όλους τους σκινάδες. Αλλά αυτή τη σκηνή είναι δύσκολο να την καταλάβεις διότι σε κάθε χώρα υπάρχουν διαφορετικές ιδιαιτερότητες. Για παράδειγμα μέλη του κολομβιανού RASH πρέπει να είναι Straight Edge, γιατί η ναρκεμπορία είναι πολύ ενεργή εκεί. Στη Ρουμανία RASH σημαίνει Ριζοσπαστικοί Αναρχικοί Σκίνχεντς (Radical Anarchist Skinheads). Στη Γαλλία η SHARP είναι κυρίως μη πατριώτες κοκ.
“Αρχικά, για να γίνεις σκινχεντ πρέπει να αγαπάς τις Doc Martens σου, πρέπει να αγαπάς την ska, πρέπει να έχεις την κατάλληλη στάση στη καρδιά και στο μυαλό, θα πρέπει να σου αρέσει το ποδόσφαιρο, θα πρέπει να γουστάρεις να χορεύεις πιο σκληροπυρηνικά από οποιονδήποτε άλλο οποιασδήποτε υποκουλτούρας και κυρίως να είσαι αντιρατσιστής” (Buster Bloodvessel – Bad Manners). Τα λέει όλα.
______________________________________________________________
Σημειώσεις του πρωτότυπου:
1) Οι mods [i] ριζοσπαστικοποίησαν την εμφάνισή τους για να δείξουν την απόρριψή τους στα ιδανικά των χίπις, τα οποία άγγιζαν όλο και περισσότερους mods στην αρχή.
2) Η μουσική πριν το rocksteady εμφανίστηκε στη Τζαμάικα το 1960, με την βιομηχανοποίηση, μια μίξη rock n ‘roll, soul and rhythm και blues, boogie-woogie, gospel, mentoring, jazz of scat, calypso, merengue, Αφρικανική και Κουβανική μουσική… Αρχικά “stai stai” και μετά ονομάστηκε “ska”, ορισμένοι υποστηρίζουν πως αυτά τα ονόματα γεννήθηκαν από τον ήχο των συγχορδιών ξερών χτυπημάτων της κιθάρας. Οι εποχές του χαρακτηρίστηκαν εν πολλοίς από τα ρυθμικά του μπάσου και των ντραμς και ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι με πνευστά.
3) Η εξέλιξη του ska είναι το rocksteady του οποίου τα χρυσά χρόνια ήταν από το 1966 ως το 1968. Είναι πιο αργό, και έχει περισσότερο τόνο από soul. Οι περισσότεροι στίχοι μιλάνε για την αγάπη. Ένας απ’ τους σημαντικότερους μουσικούς του είδους ήταν ο Alton Ellis, που πέθανε το 2008.
4) Η πρώιμη ρέγγε (ή σκινάδικη ρέγγε) χαρακτήριζε ένα είδος νευρικού, ρέγγε, τέμπου που αναπτύχθηκε μεταξύ του 1968 και 1972. Οι στίχοι των καλλιτεχνών είχαν πολλές αναφορές στους σκινάδες και έκριναν τις κοινωνικές αδικίες.
5) «Χειμώνας της δυσφορίας» είναι το όνομα που δόθηκε στην απεργία των μεταλλωρύχων που κράτησε από το χειμώνα του 1984 μέχρι το χειμώνα του 1985. Οι μεταλλωρύχοι δεν τα κατάφεραν τελικά. Μπορείτε να πάρετε μια γεύση από την ταινία “Billy Elliot” και τις πρώτες εικόνες από το “This is England”.
6) Το όνομα R.A.C μπήκε ως απάντηση στα φεστιβάλ που είχαν προηγηθεί και λέγονταν R.A.R (Ροκ Ενάντια στο Ρατσισμό) στα οποία είχαν συμμετάσχει και οι Sham 69.
7) H Trojan δημιουργήθηκε το 1967 από τον Κρις Μπλάκγουελ (Chris Blackwell), ο οποίος τραγουδούσε Μπομπ Μάρλεϊ 6 χρόνια μετά. Η Trojan Records ήταν μια μάρκα που ειδικευόταν στην μαύρη Τζαμαϊκανή μουσική, της οποία τις παραγωγές εκτιμούσαν οι πρώτοι σκινάδες και ως εκ τούτου μερικές φορές τους αποκαλούσαν “Trojan Skinheads”.
8) H πρώτη συμμορία «σκινάδων που κυνηγάνε σκινάδες» στο Παρίσι (έναν όρο που επινόησαν οι Ducky Boys), πήρε το όνομα της από την ομώνυμη redskin μουσική μπάντα, αλλά ήταν ακόμα μια όψη της προκλητικότητας ενάντια στους ξεροκέφαλους. Ωστόσο, αυτές οι συμμορίες πήραν λίγο καθηστερημένα την εμφάνιση των σκινάδων.
______________________________________________________________
Σημειώσεις της μετάφρασης:
i) Mods λέγανε τους μοντέρνους νεολαίους, οι οποίοι υιοθετούσαν ένα στυλ ντυσίματος το οποίο εξέπεμπε μια αγριάδα. Στην ουσία ήταν συμμορίτες που γούσταραν μέσω της δύναμης να επιβληθούν και να προβληθούν ως οι «σκληροί» της Αγγλίας.
ii) Κάτι ανάλογο συμβαίνει τα τελευταία χρόνια και στον ελλαδικό χώρο, με τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, και ανεβάζει το φαινόμενο του εθνικισμού.
iv) Οι λονδρέζοι των εργατικών συνοικιών οι οποίοι είναι θεωρητικά «βέροι».
v) Οι 4 Skins τώρα στα γεράματα αποφάσισαν να το γυρίσουν. Στο τελευταίο τους άλμπουμ με τον τίτλο «The Return» έχουν κάποια πολύ «ωραία» τραγούδια. Για παράδειγμα στο Take No More έχουν στίχους που λένε πως:
«Οι μετανάστες κατακλύζουν τη γη μας. Στα γραφεία παροχών με ένα απλωμένο χέρι.
Ανταγωνισμός για τα σπίτια και τις δουλειές μας. Επαιτούν τσιγγάνοι μέσα στον όχλο.
Η χώρα μας είναι γεμάτη, φοβού τα χειρότερα. Δεν θα έπρεπε να είναι οι δικοί μας πρώτα;» Δείτε σχετική συζήτηση στα αγγλικά εδώ.
vi) Αυτά είναι τα «δικά μας» φλάι.
vii) Πάρα πολύ καλή περιγραφή για όλα όσα αφορούν τα γεγονότα στη Γαλλία (αλλά και πολλά από Αγγλία) μπορείτε να κατεβάσετε το ντοκιμαντέρ «ANTIFA – Chasseurs De Skins».
viii) Λίγες πληροφορίες για το τι ήταν και τι έκανε η Καταστασιακή Διεθνής (I.S) μπορείτε να δείτε εδώ.
