του Jeff Shantz Η σημερινή περίοδος των ιμπεριαλιστικών θηριωδιών και οι σχετικές συζητήσεις εντός των αναρχικών κινημάτων για τον αντιιμπεριαλισμό και την αντιαποικιοκρατία, την επιστροφή της γης και την εθνική απελευθέρωση, δείχνουν τόσο την ανάγκη να ασχοληθούμε με τις ιστορικές αναρχικές θέσεις για την αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό, όσο και μια κάποια έλλειψη εξοικείωσης με αυτά. Πολλά σημαντικά ιστορικά αναρχικά επιχειρήματα έχουν παραβλεφθεί ή ξεχαστεί.
αναρχική θεώρηση
16 posts
του Κάρλο Καφιέρο Σε ένα συνέδριο [στμ. τμήματος της Πρώτης Διεθνούς] που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι από την περιοχή του Κέντρου, ένας ομιλητής, ο οποίος ξεχώρισε λόγω της αγριότητάς του εναντίον των αναρχικών, δήλωσε: «Ο κομμουνισμός και η αναρχία θα ούρλιαζαν αν βρίσκονταν μαζί». Ένας άλλος ομιλητής που μίλησε επίσης εναντίον των αναρχικών, αν και λιγότερο σκληρά, φώναξε, μιλώντας για την οικονομική ισότητα: «Πώς μπορεί να παραβιαστεί η ελευθερία, αν υπάρχει ισότητα;» Λοιπόν! Θεωρώ ότι και οι δύο ομιλητές κάνουν λάθος.
του Τόμας Τζιοβάνι Μετά από τις μαχητικές τακτικές δρόμου που χρησιμοποιήθηκαν στις διαδηλώσεις για την ορκωμοσία του Τραμπ, όπως και για την αντιμετώπιση των ακροδεξιών, οι αναρχικοί έχουν τραβήξει την προσοχή των μήντια κι έχουν πυροδοτήσει μια συζήτηση, ειδικά όσον αφορά τους αντιφασιστικούς αγώνες. Αλλά πολλοί άνθρωποι είναι ακόμα μπερδεμένοι σχετικά με τον αναρχισμό, συνδέοντας τον με την αδιάκριτη βία, το χάος και την αταξία. Αυτή η παραμορφωμένη εικόνα λειτουργεί αντιθετικά προς την αναρχική δραστηριότητα που έχει υπάρξει τόσο μέσα όσο κι έξω από τις ΗΠΑ. Αλλά αν δεν είναι το χάος ή η αταξία, τι είναι αυτό που αντιπροσωπεύει […]
Αυτή είναι μια έκθεση των σημειώσεων της ομιλίας που πραγματοποιήθηκε το 2014 στο Λονδίνο στην Έκθεση Αναρχικού Βιβλίου. Βασίζεται, φυσικά, στο έργο που έκανα πάνω στο Direct Struggle Against Capital: A Peter Kropotkin Anthology. Ένα πρόσφατα μεταφρασμένο άρθρο από τον Κροπότκιν το Μάιο του 1890 («Η δράση των μαζών και το άτομο») επισυνάπτεται.
του Ερρίκο Μαλατέστα Σε πρόσφατο άρθρο του ο Νέτλω υποστηρίζει πως ο λόγος, ή τουλάχιστον ένας από τους λόγους που, μετά από τόσα χρόνια προπαγάνδας, αγώνα και θυσιών, ο Αναρχισμός δεν έχει καταφέρει να ελκύσει τη μεγάλη μάζα του λαού και να τον εμπνεύσει να εξεγερθεί, δίνει την ψευδή εικόνα πως οι αναρχικοί των δύο «σχολών», του Κομμουνισμού και του Ατομικισμού, έχουν θέσει την οικονομική τους θεωρία ως τη μοναδική λύση για το κοινωνικό πρόβλημα και δεν έχουν, ως αποτέλεσμα, καταφέρει να πείσουν τους ανθρώπους πως τα ιδεώδη τους μπορούν να πραγματοποιηθούν.
Ένα σημαντικό γεγονός, μα άγνωστο για πολλούς στην Ελλάδα, συνέβη στις αρχές του 1883 στη Γαλλία. Μια δίκη πενήντα δύο Αναρχικών, που θα μπορούσαμε να πούμε πως καθόρισε την πορεία του κινήματός μας. Δεν έχουμε πρόθεση να παρουσιάσουμε απλά τις τοποθετήσεις στη δίκη, αλλά να μεταφέρουμε (όσο είναι αυτό δυνατόν) το κλίμα της εποχής και τη σημασία της δίκης για το μέλλον. Θα αφήσουμε λοιπόν τον Κροπότκιν, το πρόσωπο της δίκης, να μας αφηγηθεί αυτή την ιστορία:
Του Τζεφ Σαντζ (Toronto-NEFAC) Εισαγωγή Τα προηγούμενα χρόνια διάφορα κοινωνικά κινήματα και περιβαλλοντικοί σχολιαστές είχαν αφιερώσει μεγάλο μέρος της ενέργειάς τους σε προσπάθειες που υποστηρίζουν την κατάρρευση της ταξικής πάλης ως μια βιώσιμη δύναμη για κοινωνική αλλαγή (βλέπε Eckersley, 1990˙ Bowles and Gintis, 1987˙ Bookchin, 1993, 1997). Αυτοί οι συγγραφείς υποστήριζαν πως οι αναλύσεις της ταξικής πάλης ήταν ανίκανες να λογαριάσουν τον πλουραλισμό των μορφών που η ιεραρχία, η κυριαρχία και η καταπίεση παίρνουν στον προηγμένο καπιταλισμό, ή σε αυτό που προτιμούν να αποκαλούν «μετά-βιομηχανικές» κοινωνίες (Μπούκτσιν 1980, 1986). Υποστηρίζουν πως οι ταξικές αναλύσεις καθιστούν μια μονοδιάστατη απεικόνιση […]
του Μαξ Νετλώ Ο Αναρχισμός δεν είναι πια νεαρός κι ίσως είναι η ώρα να αναρωτηθούμε γιατί, με όλη αυτή την ενέργεια που ξοδεύουμε για την προπαγάνδισή του, δε διασπείρεται γρηγορότερα. Ακόμα κι εκεί όπου η τοπική δραστηριότητα είναι μεγαλύτερη, τα αποτελέσματα είναι περιορισμένα, ενώ τεράστιες ζώνες επιρροής είναι ακόμα αδύνατο να αγγιχτούν έστω και λίγο. Στο πλαίσιο αυτού του ζητήματος, δε θα ασχοληθώ με το πρόβλημα του συνδικαλισμού, ο οποίος, απορροφώντας τόση ενέργεια Αναρχικών και συμπαθούντων, δεν μπορεί να θεωρηθεί πως καθαυτός προωθεί την υπόθεση της ορθότητας του Αναρχισμού, ανεξάρτητα από τα πλεονεκτήματα που έχει. Θα προσπαθήσω επίσης να […]
Ο πιο διάσημος λόγος του Γιόχαν Μόστ (1884) «Ανάμεσα στα κτήνη-αρπακτικά, ο άνθρωπος σίγουρα είναι το χειρότερο.» Η φράση αυτή, η οποία χρησιμοποιείται συχνά σήμερα, είσαι σχετικά αληθείς. Ο άνθρωπος όχι ως έχει, αλλά όταν συνδέεται με τον πλούτο είναι ένα κτήνος που αρπάζει. Όσο πιο πλούσιος τόσο μεγαλύτερη η δίψα του για περισσότερα. Μπορούμε να ονομάσουμε ένα τέτοιο κτήνος «το κτήνος της ιδιοκτησίας». Το κτήνος αυτό κυριαρχεί στη γη, σπέρνοντας τη μιζέρια στην ανθρωπότητα, και γίνεται όλο και πιο βάρβαρο και αδηφάγο όσο ο αποκαλούμενος ¨πολιτισμός¨ μας εξελίσσεται. Στο κείμενο που ακολουθεί θα διατυπώσουμε τα χαρακτηριστικά αυτού του κτήνους […]
Η συνέντευξη έγινε από αντιπρόσωπο της Columna Negra (CN) έπειτα από μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην πόλη Monza της Ιταλίας στις 24-25 Νοέμβρη 2012˙ μία στιγμή που γίνονταν συζητήσεις που αφορούν την τρέχουσα καταστολή σε παγκόσμιο επίπεδο και την κατάσταση των Μαπούτσε, μεταξύ άλλων. Η πρώτη ανταλλαγή ιδεών με τον Αλφρέντο Μαρία Μπονάννο (AMB) μετατράπηκε σε αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω.