Οι ξεχασμένοι αντιφασιστικοί Ολυμπιακοί Αγώνες

Οι ξεχασμένοι Ολυμπιακοί αγώνες της Βαρκελώνης: Έξι χιλιάδες αθλητές από 22 χώρες πήγαν να ανταγωνιστούν στους εναλλακτικούς, από τους φασιστικούς Ολυμπιακούς αγώνες του Χίτλερ, το 1936. Μία μέρα πριν την τελετή έναρξης ξεκίνησε το πραξικόπημα των στρατιωτικών δυνάμεων, προκαλώντας την έναρξη του Εμφυλίου Πολέμου. Κάπως έτσι, η Ολυμπιάδα των Λαών ακυρώθηκε.

Πολλοί απ’ τους αθλητές βγήκαν στους δρόμους της Βαρκελώνης και εντάχθηκαν στις μάχες ενάντια στην απόπειρα επανόδου της δεξιάς. Οι πρώτοι ταξιαρχίτες ήταν στην ουσία αθλητές που βρέθηκαν εκεί για τους αγώνες και οι πρώτες φάλαγγες που πήγαν στο μέτωπο της Αραγονίας δημιουργήθηκαν από τους διαγωνιζόμενους αθλητές. Ήταν μια εντυπωσιακή έκφραση πολιτικής αλληλεγγύης από τον κόσμο του αθλητισμού, που ωστόσο παρέμεινε σχεδόν μια ξεχασμένη υποσημείωση της ιστορίας.

Οι Ολυμπιακοί του 1936, στο Βερολίνο, έμειναν στο χρόνο ως ένας προπαγανδιστικός θρίαμβος για το ναζιστικό κόμμα του Χίτλερ, παρά τις μεγάλες προσπάθειες και τα αποτελέσματα του μαύρου αμερικανού αθλητή Τζέσε Όουενς. Η Γερμανία πρώτευσε στον πίνακα των μεταλλίων και οι παρατηρήτριες παγκόσμιες δυνάμεις πήραν μια αρκετά πειστική ένδειξη για να δικαιολογήσουν την επανένταξη της Γερμανίας στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό.

Για αναρχικούς και ριζοσπάστες, και ειδικά για το μάχιμο εργατικό κίνημα της εποχής, οι καλοκαιρινοί Ολυμπιακοί του 1936 θα ήταν μια ευκαιρία για να εκφράσουν την πλήρη αντίθεσή τους για τις ρατσιστικές πολιτικές του εκκολαπτόμενου φασιστικού κράτους. Έτσι καταπιάστηκαν με την διοργάνωση των δικών τους, εναλλακτικών, Ολυμπιακών Αγώνων στη Βαρκελώνη. Αποκαλώντας τους αγώνες «Ολυμπιακοί των Λαών» συγκέντρωσαν χιλιάδες αθλητές απ’ όλο τον κόσμο σε μια επίδειξη διεθνούς αλληλεγγύης ενάντια στην ανάδυση του ευρωπαϊκού φασισμού.

Την άνοιξη του ’36 η Ισπανία είχε εκλέξει μια δημοκρατική κυβέρνηση, την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου, η οποία άμεσα οργάνωσε τους καλοκαιρινούς αγώνες για να διαμαρτυρηθεί για την συνεχόμενη υποστήριξη της Διεθνούς Ολυμπιακής Ομοσπονδίας προς το χιτλερικό καθεστώς κι έτσι προετοίμασε μια αντιφασιστική γιορτή του αθλητισμού. Όπως θυμάται ο Αντόνιο Αγκούλο, που βοήθησε στην οργάνωση των προγραμματισμένων αγώνων «η ιδέα ξεκίνησε από τις μικρές αθλητικές ομάδες των barrios (στμ. οι φτωχές εργατικές γειτονιές)». Αγκαλιάστηκαν από τους Κομμουνιστές που τους χρησιμοποίησαν σαν προπαγανδιστικό εργαλείο, παρόλα αυτά η Σοβιετική Ένωση έκανε πίσω στο να στείλει κάποιον αθλητή.

Η Βαρκελώνη και η Καταλονία γενικά ήταν ένα αναρχικό οχυρό, με παράδοση στη μαχητικότητα της εργατικής τάξης, κι έτσι οι αγώνες θα διέπονταν από τέτοια ιδανικά. Σαν προσθήκη στους συνηθισμένους αγώνες, θα υπήρχε σκάκι, παραδοσιακοί χοροί, μουσική και θέατρο.

Χιλιάδες αθλητές και αθλήτριες απ’ όλο τον κόσμο είχαν εγγραφεί για να συμμετάσχουν στους αγώνες. Ανάμεσά τους υπήρχαν αθλητές και αθλήτριες από ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Ολλανδία, Βέλγιο, Πολωνία και Καναδά. Υπήρχαν ακόμη ομάδες από τη Γερμανία και την Ιταλία που δημιουργήθηκαν από πολιτικούς εξόριστους αυτών των χωρών. Πολλοί υποστηρίχτηκαν από συνδικάτα, εργατικές λέσχες και ενώσεις, από σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά κόμματα και ακροαριστερές ομάδες σαν αντίδραση στις κρατικά επιδοτούμενες επιτροπές. Αντιπροσώπευαν τις περιοχές ή τις κοινότητές τους και όχι την χώρα τους.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Βαρκελώνης θα ξεκινούσαν στις 19 Ιούλη, αλλά με το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου, που ακολουθήθηκε από την άμεση γενική απεργία, έμειναν στην άκρη αφού οι εργάτες και οι ριζοσπάστες κινητοποιήθηκαν για να τσακίσουν τους εθνικιστές και τους φασίστες. Τελικά 300 από τους αθλητές εντάχθηκαν στις αρχικές φάλαγγες του μετώπου της Αραγονίας και πολλοί ακόμη έμειναν στην Βαρκελώνη συγκροτώντας της επερχόμενες Διεθνείς Ταξιαρχίες. Στην πραγματικότητα η Felicia Browne, η καλλιτέχνιδα και πρώτη Βρετανίδα εθελόντρια που σκοτώθηκε στον Εμφύλιο Πόλεμο, βρέθηκε εκεί πρωτίστως για τους Αγώνες.

____________________________________________________

Πηγή: http://www.indymedia.org.uk/en/2012/04/495282.html