Από διάφορες πλευρές υψώνονται φωνές για να απαιτήσουν την άμεση ειρήνη. Έχει υπάρξει αρκετή αιματοχυσία, λένε, αρκετή καταστροφή, και είναι ώρα να τελειώνουν τα πράγματα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Περισσότερο από οποιονδήποτε, και για μεγάλο χρονικό διάστημα, εμείς και τα περιοδικά μας ήμασταν ενάντια σε οποιονδήποτε επιθετικό πόλεμο μεταξύ των λαών, κι ενάντια στο μιλιταρισμό, ανεξαρτήτως της στολής που φορά, αυτοκρατορικής ή ρεπουμπλικανικής. Έτσι, θα βρισκόμασταν σε ευχάριστη θέση αν βλέπαμε τις συνθήκες ειρήνης να συζητιούνται (αν ήταν δυνατό) από τους Ευρωπαίους εργάτες από κοινού, σε ένα διεθνές συνέδριο. Ειδικά αφού ο γερμανικός λαός αφέθηκε να εξαπατηθεί […]
rabidproletarians
110 posts
του Ερρίκο Μαλατέστα Με τον κίνδυνο να με περνούν για αφελή, ομολογώ πως δεν θα πίστευα ποτέ πως θα ήταν δυνατόν οι Σοσιαλιστές -ακόμα και οι Σοσιαλδημοκράτες- να χειροκροτήσουν και να συμμετάσχουν εθελοντικά, στο πλευρό των Γερμανών ή των Συμμάχων, σε έναν πόλεμο σαν αυτόν που σήμερα καταστρέφει την Ευρώπη. Αλλά τι να ειπωθεί όταν γίνονται τα ίδια από Αναρχικούς, -όχι πολλούς, είναι η αλήθεια- αλλά έχοντας ανάμεσα σε αυτούς συντρόφους που αγαπάμε και σεβόμαστε πολύ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΡΟΠΟΤΚΙΝ Δεν θα μπορούσαμε να πιστέψουμε αρχικά το δημοσίευμα πως ο Πετρ Κροπότκιν, ο παλιός μας σύντροφος και δάσκαλος, παίρνει μέρος με τον πόλεμο. Ήταν αρκετά τραγικό να βλέπεις τους Σοσιαλιστές και άλλους ριζοσπάστες της Ευρώπης σαγηνεμένους από την δολοφονική έκρηξη που μετατρέπει την Ευρώπη σε ανθρώπινο σφαγείο. Αλλά η συμπεριφορά των Σοσιαλδημοκρατών μπορεί στην τελική να εξηγηθεί ως ένα βαθμό: έχουν παραμείνει καλοί πατριώτες και πιστοί στο Κράτος και την εξουσία, με όλες τις προκαταλήψεις και την περιορισμένης αντίληψης αντιμετώπιση της αστικής ηθικής και του εθνικισμού.
Οι αναγνώστες του blog θα είδαν (ίσως με έκπληξη) την προηγούμενη μετάφρασή μας για ένα ζήτημα που “καίει” πάντα, τον πόλεμο. Τα τύμπανα του πολέμου χτυπούν έντονα και πάλι. Εμείς ως Αναρχικοί πρέπει να έχουμε θέση και άποψη ώστε να πρωτοστατήσουμε στην κατεύθυνση της απελευθέρωσης και όχι της ανθρωποσφαγής. Η παράθεση ενός μανιφέστου Αναρχικών ενάντια στον πόλεμο έναν αιώνα μετά δεν γίνεται απλά για αρχειακούς λόγους. Καμία από τις εργασίες μας δεν στοχεύει στην απλή παράθεση-αποτύπωση ιστορίας ή θεωρίας. Θέλουμε και επιζητούμε αυτές οι μεταφράσεις να οξύνουν την κριτική σκέψη των συντροφ(ισσ)ων μας. Να γίνονται αντικείμενο διερεύνησης και κριτικής. Να […]
Διεθνές Αναρχικό Μανιφέστο για τον Πόλεμο Η ΕΥΡΩΠΗ ΦΛΕΓΕΤΑΙ, ΔΩΔΕΚΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΤΡΕΣ εμπλέκονται στην πιο φρικτή σφαγή που έχει καταγράψει ποτέ η ιστορία· εκατομμύρια γυναίκες και παιδιά με δάκρυα στα μάτια· η οικονομική, πνευματική και ηθική ζωή επτά μεγάλων λαών έχει βάναυσα διακοπεί, και η απειλή μεγαλώνει όλο και περισσότερο, κάθε μέρα, με νέες στρατιωτικές επιπλοκές – έτσι παρουσιάζεται, για επτά μήνες, αυτό το επώδυνο, σπαρακτικό, και απεχθές θέαμα από τον πολιτισμένο κόσμο.
Αυτή είναι μια έκθεση των σημειώσεων της ομιλίας που πραγματοποιήθηκε το 2014 στο Λονδίνο στην Έκθεση Αναρχικού Βιβλίου. Βασίζεται, φυσικά, στο έργο που έκανα πάνω στο Direct Struggle Against Capital: A Peter Kropotkin Anthology. Ένα πρόσφατα μεταφρασμένο άρθρο από τον Κροπότκιν το Μάιο του 1890 («Η δράση των μαζών και το άτομο») επισυνάπτεται.
Αυτή είναι μια μικρή συλλογή αναμνήσεων του Μπακούνιν από διάφορα γράμματα για τις εντυπώσεις του για τον Καρλ Μαρξ και τον Φρίντριχ Ένγκελς. Τα αποσπάσματα αυτά συλλέχθηκαν από το “Bakunin on Anarchy” [στμ. της πηγής], εκτός αυτού που αφορά το Das Kapital [το Κεφάλαιο], που προέρχεται από τη δεύτερη υποσημείωση στο ” Bakunins’ The Capitalist System”.
του Ερρίκο Μαλατέστα Σε πρόσφατο άρθρο του ο Νέτλω υποστηρίζει πως ο λόγος, ή τουλάχιστον ένας από τους λόγους που, μετά από τόσα χρόνια προπαγάνδας, αγώνα και θυσιών, ο Αναρχισμός δεν έχει καταφέρει να ελκύσει τη μεγάλη μάζα του λαού και να τον εμπνεύσει να εξεγερθεί, δίνει την ψευδή εικόνα πως οι αναρχικοί των δύο «σχολών», του Κομμουνισμού και του Ατομικισμού, έχουν θέσει την οικονομική τους θεωρία ως τη μοναδική λύση για το κοινωνικό πρόβλημα και δεν έχουν, ως αποτέλεσμα, καταφέρει να πείσουν τους ανθρώπους πως τα ιδεώδη τους μπορούν να πραγματοποιηθούν.
Ένα σημαντικό γεγονός, μα άγνωστο για πολλούς στην Ελλάδα, συνέβη στις αρχές του 1883 στη Γαλλία. Μια δίκη πενήντα δύο Αναρχικών, που θα μπορούσαμε να πούμε πως καθόρισε την πορεία του κινήματός μας. Δεν έχουμε πρόθεση να παρουσιάσουμε απλά τις τοποθετήσεις στη δίκη, αλλά να μεταφέρουμε (όσο είναι αυτό δυνατόν) το κλίμα της εποχής και τη σημασία της δίκης για το μέλλον. Θα αφήσουμε λοιπόν τον Κροπότκιν, το πρόσωπο της δίκης, να μας αφηγηθεί αυτή την ιστορία: