Αναδημοσίευση από Communisation Σύντομη ιστορία της Scalp-Reflex συνέχεια και τέλος Η ομάδα μας, η Scalp-Reflex[1], προχωρά σήμερα στην ανακοίνωση της διάλυσή της μετά από περισσότερα από 25 χρόνια ύπαρξης και δράσης στον χώρο της πολιτικής και της αντικουλτούρας του Παρισιού.
Αναλύσεις
41 posts
Η συνέντευξη έγινε από αντιπρόσωπο της Columna Negra (CN) έπειτα από μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην πόλη Monza της Ιταλίας στις 24-25 Νοέμβρη 2012˙ μία στιγμή που γίνονταν συζητήσεις που αφορούν την τρέχουσα καταστολή σε παγκόσμιο επίπεδο και την κατάσταση των Μαπούτσε, μεταξύ άλλων. Η πρώτη ανταλλαγή ιδεών με τον Αλφρέντο Μαρία Μπονάννο (AMB) μετατράπηκε σε αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω.
Μια θανάσιμη έκρηξη βόμβας το 1914 έγειρε ερωτήματα που αντηχούν ακόμα και σήμερα σχετικά με την εκπαίδευση. Στις 4 Ιουλίου, 1914, αναρχικοί από το Μοντέρνο Σχολείο της Νέας Υόρκης τοποθέτησαν μια βόμβα σε μία πολυκατοικία της Λέξινγκτον Άβενιου (Lexington Avenue). Οι εκδοχές σχετικά με το τι συνέβη, ποικίλουν. Επίσημες πηγές αναφέρουν πώς η βόμβα προοριζόταν για τον Τζον Ντέιβισον Ροκφέλλερ (John D. Rockefeller). Αντ’ αυτού, 4 σπουδαστές σκοτώθηκαν κατά λάθος.
Η έννοια του ατομικισμού έχει διαφορετικές έννοιες στις αμερικάνικες και ρώσικες αντιλήψεις. Ένας ατομικιστής μπορεί να θεωρηθεί κάποιος ο οποίος δεν κατανοεί την ανάγκη να υπακούσει στην συλλογική βούληση, ή ένας ακλόνητος ηδονιστής, ή απλά ένας ασυμβίβαστος. Η πιο κοινή αντίληψη για τον ατομικισμό φαίνεται πως είναι αυτή μίας φιλοσοφίας απεριόριστης προσωπικής ελευθερίας, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα. Αυτή η φιλοσοφία, αν και πραγματική, δε θα ‘πρεπε να συγχέεται με τον αναρχικό ατομικισμό: οποιαδήποτε τέτοια κατανόηση είναι στην πραγματικότητα μια διαστρέβλωση της φιλοσοφίας του, η οποία κρατάει σαν ιεροφύλακας τη θεμελιώδη αντίληψη για την αξία κάθε ατόμου.
Εάν η μοναδική σου πληροφόρηση για τα εργασιακά θέματα προέρχεται από τις σκισμένες και κουρελιασμένες σελίδες μιας πεταμένης φυλλάδας του στιλ “ταμπλόιντ”, τότε ίσως μπορεί να σου συγχωρηθεί ότι ακόμα πιστεύεις, πως συνδικάτα, όπως το TUC (1), ενθαρρύνουν οποιουδήποτε είδους μαχητικές διεκδικήσεις στους εργασιακούς χώρους. Γεμάτα από εισφορές διευθυνόντων συμβούλων και μεγαλοστελεχών, τρομολάγνοι γραφιάδες, συγκαταβατικούς πολιτικούς, ακόμη και από αξιωματούχους που καμιά φορά χρησιμοποιούν σκληρή γλώσσα για να θολώσουν τα νερά, μπορεί ακόμη και να σε έχουν κάνει να νομίζεις ότι αποτελούν μια αστείρευτη κινητήρια δύναμη της ταξικής πάλης. Η πραγματικότητα για εμάς που τη ζούμε από μέσα είναι πολύ […]
Αναδημοσίευση από το Πρακτορείο RIOTERS Όταν όλες οι ελπίδες για μια “δημοκρατική” ανάπτυξη και πλουτισμό που έφερε η ανεξαρτησία της Νιγηρίας και η ανακάλυψη τεράστιου ορυκτού πλούτου, βάλτωσαν στο γεμάτο πετρέλαιο υπέδαφος του Δέλτα του Νίγηρα, κατεστραμμένου πλέον από την άγρια εκμετάλλευση πολυεθνικών όπως η Shell, η Agip, η Chevron και της διεφθαρμένης κυβέρνησης. Κάτω απ’ τον μολυσμένο ουρανό και στις όχθες μιας θάλασσας που πλέον δε ζουν ψάρια, οι άνθρωποι άρχισαν να σκέφτονται ότι αν σκοπεύουν να επιβιώσουν, πρέπει πλέον να οπλιστούν. Η βία φέρνει βία. Κι όταν πέθανε κι η τελευταία ελπίδα, το “ή θα πολεμήσουμε ή θα […]
Το 1980, σε συναυλία στο Γήπεδο Ζωγράφου, οι Παρθενογένεσις ερμηνέυουν το House of the Rising Sun σε “punk εκτέλεση”, όπως το εξήγγειλαν οι ίδιοι. Ήταν ίσως η πρώτη βόμβα.Κανένα σίγαστρο δε λειτουργούσε πλέον. Το punk ήταν εδώ. “Η πλατεία Εξαρχείων ήταν το στάνταρντ μας, Ερχόντουσαν απ’ όλες τις περιοχές, Περιστέρι, Γαλάτσι, Αιγάλεω- το Γαλάτσι ειδικά είχε πολλούς punks”, αφηγούνται ο Μήτσος Σπυρόπουλος και ο Γιάννης Βενάρδης των Αδιέξοδο. Υπήρχαν πολλά στέκια, όπως το Dragon Fly, το Mess, το Swing. Όμως αρχικά οι πάνκιδες πριν αρχίσουν να συγχρωτίζονται με αναρχικούς, αράζανε σ’ ένα χαμπουργκεράδικο στην Ιπποκράτους. Οι παρέες ήταν πολύ μεγάλες. […]
Εισαγωγή Λυσσασμένων Προλετάριων: Επειδή είμαστε πολιτικοποιημένοι/ες κι έχουμε και μία τάση για τη διάδοση της κουλτούρας μας θα προχωρήσουμε σε ένα κύκλο μεταφράσεων που θα ασχοληθεί με τις μουσικές μας και την «υπό»κουλτούρα που διαπνέει το προλεταριακό, αντικαπιταλιστικό κίνημα. Σκοπός αυτού του κύκλου, εκτός από την παρουσίαση των μουσικών, θα είναι να δώσει τα εργαλεία στο κίνημα ούτως ώστε να κινηθεί ακόμα πιο επιθετικά «διεκδικώντας» το χώρο του μέσα στην κοινωνική ζωή. Για να διεκδικηθεί αυτός ο χώρος θα πρέπει να προχωρήσουμε προς το τσάκισμα των φασιστών, του Κράτους, του Κεφαλαίου και όλων των υπαρχουσών κοινωνικών σχέσεων που έχουν δομηθεί […]
Εφόσον πιστεύουμε πως η προπαγάνδα μέσα από τη δράση είναι χρήσιμη, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να αποδεχτούμε και τις καταστάσεις που αυτή συνεπάγεται. Όλοι γνωρίζουν, λόγω εμπειρίας, ότι όσο πιο ψηλά βρίσκεται αυτός που πυροβολείται ή ανατινάζεται, κι όσο άριστα εκτελεσμένη είναι η απόπειρα, τόσο μεγαλύτερο είναι το προπαγανδιστικό αποτέλεσμα.
του Ερρίκο Μαλατέστα Αναρχική Προπαγάνδα Θα πρέπει να γίνει αποδεκτό πως εμείς οι αναρχικοί, διατυπώνοντας αυτό που θέλουμε απ’ την μελλοντική κοινωνία το να είναι, δηλαδή, μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και χωρίς αστυφύλακες, το έχουμε, σε γενικές γραμμές, κάνει να φαίνεται λίγο υπερβολικά εύκολο. Ενώ από τη μία κατηγορούμε τους αντιπάλους μας γιατί τους είναι αδύνατο να σκεφτούν πέρα από τις υπάρχουσες συνθήκες και γιατί βρίσκουν τον κομμουνισμό και την Αναρχία ανέφικτα, επειδή φαντάζονται πως ο άνθρωπος θα πρέπει να παραμείνει όπως είναι σήμερα, με όλη του τη χαμέρπεια, με όλες του τις κακίες και τους φόβους του, ακόμα […]