Κάτω από βροντές και οργή, τραγουδάμε το τραγούδι μας,
Κάτω από σφαίρες και οβίδες, κάτω από μαινόμενες πυρκαγιές,
Κάτω απ’ το μαύρο λάβαρο του τιτάνιου αγώνα,
Κάτω απ’ το κάλεσμα του ήχου της τρομπέτας!
Θα καταλάβουμε τα παλάτια και θα καταστρέψουμε είδωλα,
Σπάμε τα δεσμά των αλυσίδων, συντρίβουμε μαρμάρινες προτομές.
Ένα τέλος στη ντροπή και τη θεμελιωμένη υποτέλεια,
Τη θλίψη των ανθρώπων θα πνίξουμε στο αίμα.
Η Θέληση του Λαού έχει αφυπνιστεί και ανατέλλει
Προς το θρήνο της Κομμούνας, στο κάλεσμα του Ραβασόλ,
Στις κραυγές εκδίκησης ανθρώπων που πεθάναν
Κάτω απ’ το βάρος των αστών, το βάρος των αλυσίδων.
Τραγουδάμε για τους αναρίθμητους, ξεχασμένους της μοίρας,
Βασανισμένοι στις φυλακές, σκοτωμένοι στα μπλόκα,
Πολέμησαν για την αλήθεια, πολέμησαν για σένα,
Κι έπεσαν στον ηρωικό, άνισο αγώνα.
Κάτω απ’ τον Ρωσικό ουρανό αντηχούν οι κραυγές τους,
Όπως ο βρυχηθμός κάποιας αρχέγονης δύναμης,
Ακούγονται στη Σιβηρία, βυθισμένοι στη σκλαβιά,
Και μας παρακινούν προς τη γενναία μάχη.
«Σιβηρική Μαχνοβτσίνα: Σίβηροι Αναρχικοί στον Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο (1918-1924)»
